menu

Αρχική About me σκέψεις blogging παίζοντας με τις bloggers guest posts Οι ιστορίες μου

logo

οι μικρές μου στιγμές...τόσο μικρές...αλλά τόσο μεγάλες!!!

2 Απρ 2017

απόσταση.....μου λείπεις....

Στην ζωή μας γνωρίζουμε πολλούς ανθρώπους. Κάποιοι είναι περαστικοί… κάποιοι θα φύγουν και θα ξαναγυρίσουν… και κάποιοι θα μείνουν για πάντα!
Είναι φυσικό πως δεν ταιριάζουμε με όλους, είναι φυσικό πως θα υπάρχουν διαφωνίες, είναι όμως φυσικό πως όταν η σχέση είναι αληθινή και δυνατή, όλα ξεπερνιούνται!
Στη ζωή μου στάθηκα τυχερή γιατί έκανα μεγάλες και αληθινές φιλίες, Φιλίες που άντεξαν στα δύσκολα, φιλίες που μου στάθηκαν και θέλω να πιστεύω πως τους στάθηκα κι εγώ… είναι όμως φορές που νιώθεις πως η χιλιομετρική απόσταση που σε χωρίζει από κάποιους είναι βουνό… εύχεσαι να μπορούσες να είσαι εκεί έστω για να τους δώσεις μια αγκαλιά όταν την χρειάζονται ή να σου σε πάρουν αγκαλιά όταν την έχεις εσύ ανάγκη….






Δεν έχει σημασία πόσο μακριά είναι ή το πόσο συχνά τους βλέπεις.. έχουν πάντα ένα ξεχωριστό μέρος στην καρδιά σου, εκεί που κρατάς σφιχτά τις δικές σας «μικρές στιγμές» ευτυχίας και γαλήνης… είναι εκεί για να μιλήσεις όταν το χρειάζεσαι… να σε ακούσουν… να σε συμβουλέψουν… να γελάσουν ή να κλάψουν μαζί σου…






Είσαι κι εσύ εδώ, όσο κι αν θα ήθελες να είσαι εκεί…. Πολλές φορές ευχήθηκες να υπήρχε ένα μικρό κουμπί που θα μπορούσες να πατήσεις και να μεταφερθείς κοντά τους…. σκέφτεσαι όμως πως αυτή η απόσταση που υπάρχει, ίσως είναι και αυτή που κάνει αυτή τη φιλία ακόμα πιο δυνατή…
Κι όταν βρίσκεστε είναι σαν να μην χωρίσατε ποτέ… συνεχίζεται από εκεί που μείνατε… ίσως είναι η απόσταση που σε κάνει να θέλεις να προσπαθήσεις να κρατήσει και να αξίζει…
Η αληθινή φιλία δεν είναι απλά να μοιράζεσαι έναν καφέ, μια βόλτα, ένα κουτσομπολιό…. Αληθινή φιλία είναι να μοιράζεσαι πολλά παραπάνω… να μοιράζεσαι τις χαρές σου, τις λύπες σου, τους προβληματισμούς σου… να πιάνεις το χέρι του άλλου και να τον βοηθάς να σηκωθεί όταν αυτός νομίζει πως έπιασε πάτο… είναι να δέχεσαι τον άλλο με τα ελλατώματα του και να μην προσπαθείς να τον αλλάξεις….
Είναι όμως που σου λείπουν τόσο πολύ που μερικές φορές δεν μπορείς να το διαχειριστείς….. έμαθες όμως να κάνεις υπομονή μέχρι την επόμενη φορά που θα τους ξαναδείς….