Γνωρίστε την Γιούλη από το "Ψυχολογία Παιδιού"

 Η Γιούλη,είναι μαμά του Άγγελου και πολύ σύντομα ενός ακόμα αγοριού.Σήμερα είναι η δική της σειρά και είμαι πολύ χαρούμενη για το guest post που έγραψε αποκλειστικά για αυτή την ανάρτηση!Γνωρίστε την λοιπόν!


Ψυχολογία Παιδιού!

Όταν μου ζήτησε η Βασιλική να γράψω ένα guest post για το blog της, η πρώτη σκέψη μου ήταν ότι εχει 2 κοριτσάκια κι εγω σε πολύ λίγες μέρες πλέον 2 αγόρια. Πόσο διαφορετικά οφείλουμε να συμπεριφερόμαστε ως μαμάδες;;; τι διαφορετικό υπάρχει;;; το guest post μου λοιπόν, εχει θέμα «κορίτσια vs αγόρια» J

Οι περισσότεροι με μεγάλη ευκολία θα απαντούσαν ότι το να μεγαλώνεις αγόρια είναι πιο δύσκολο. Είναι όμως έτσι;;; Τα αγόρια είναι αλήθεια ότι διαφέρουν από τα κορίτσια σε βιολογικό επίπεδο, γεγονός που τους προσδίδει διαφορετικά στοιχεία στη συμπεριφορά τους. Τα κορίτσια για παράδειγμα υπερτερούν στις γλωσσικές ικανότητες ενώ τα αγόρια στις σωματικές.

Για μένα ωστόσο σημαντικότερο είναι το γεγονός της διαφορετικής αντιμετώπισης που έχουμε πολλές φορές εμείς οι γονείς ανάλογα με το φύλο του παιδιού μας. Πόσες φορές θα έχουμε ακούσει ή πει, «τα αγόρια δεν κλαίνε», «τα κοριτσάκια δεν παίζουν με εργαλεία» κλπ κλπ. Μήπως λοιπόν εμεις βάζουμε τα παιδάκια να συμπεριφέρονται κάπως γιατί εμείς έχουμε αντίστοιχα κάποιες απαιτήσεις από αυτά λόγω κοινωνικών καταβολών;;;

Κάθε παιδάκι είναι μοναδικό!Και το να μεγαλώνεις παιδιά μαγευτικό! Είτε αγόρι είτε κορίτσι, θέλει διαφορετική αντιμετώπιση λόγω της μοναδικότητας του. Δεν αναιρώ τη γενικότερη διαφορετικότητα τους! Η αλήθεια είναι ότι πολλές έρευνες έχουν δείξει την προτίμηση σε συγκεκριμένα παιχνίδια και δραστηριότητες ανάλογα με το φύλο, από πολύ νωρίς.

Ας κοιτάξουμε όμως λίγο γύρω μας. Θέλουν τόσο διαφορετικά πράγματα τα παιδάκια;;;

Θα έλεγα «Όχι» τουλάχιστον σε συναισθηματικό επίπεδο! Και τα δύο φύλα θέλουν αγκαλιές, φιλιά,  πολλή πολλή αγάπη και φυσικά πολύ χρόνο από εμάς!!!!!!!! Και όλα αυτά είναι για μένα η μαγική συνταγή της ανατροφής που δίνουμε στα παιδιά. Επομένως Βασιλική μου, έχουμε πολλά κοινά να μοιραστούμε ως μαμάδες J ♥

Γιούλη μου,σου εύχομαι με το καλό να κρατήσεις στα χέρια σου το μωράκι σου και να ζήσεις κι άλλες ευτυχισμένες στιγμές!

Αν θέλετε κι εσείς να μάθετε περισσότερα για την Γιούλη,δεν έχετε παρά να επισκεφτείτε το blog της Ψυχολογία παιδιού ή να μπείτε την παρέα μας στο fb και στο μαμαδο-blogs

ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΤΕ!!!

  Έλα,χαμογέλασε!Μπορείς!Δεν θέλει μεγάλη προσπάθεια!Εστω λίγο!Είναι εύκολο,

  θα δεις.

  Αρκεί να σκεφτείς κάτι όμορφο!Και σίγουρα υπάρχουν όμορφα πράγματα στη ζωή σου,

  έτσι δεν είναι?

  Εχεις την υγεία σου,έχεις ανθρώπους να σε αγαπούν και να σε σκέφτονται,έχεις μια 

  όμορφη οικογένεια,τι άλλο θέλεις?

  Γιατί θα πρέπει να αναλωνόμαστε σκεφτόμενοι όσα δεν έχουμε?Κι ακόμα κι αν 

  τα αποκτήσουμε,πάλι θα θέλουμε το κάτι παραπάνω...έτσι είναι δυστυχώς ο άνθρωπος...

  ποτέ δεν αρκείται με όσα έχει...

  Μια φίλη πρότεινε να αρχίσει η βδομάδα με θετικές σκέψεις.Κι έχει δίκιο.Θα πρέπει 

  να αφήσουμε στην άκρη την μιζέρια που μας τρώει τελευταία και να δούμε όλα τα θετικά 

  πράγματα που μας συμβαίνουν.

  Μετά από την μικρή περιπέτεια με την υγεία μου,αποφάσισα να βλέπω αλλιώς τα 

  πράγματα.Η ζωή  είναι πολύ μικρή για να καθόμαστε και να "κλαιγόμαστε" για το κακό 

  που μας βρήκε...αν το σκεφτείτε  όμως λίγο,θα δείτε πως τα πράγματα δεν είναι και 

   τόσο κακά.Ναι,υπάρχει κρίση και μάλιστα μεγάλη.

  Με το να κλαίμε την μοίρα μας όμως διορθώνουμε την κατάσταση ή απλά 

  χειροτερεύουμε το πως αισθανόμαστε?

  Μια νέα βδομάδα άρχισε κι εγώ αποφάσισα να αφήσω πίσω μου τις κακές σκέψεις

  (ξέρω πως θα υπάρξουν κάποιες βέβαια) και να την αρχίσω με θετικές σκέψεις 

  και συναισθήματα!

  "Είμαι η Βάσω και είμαι καλά!Εχω μια υπέροχη οικογένεια που με γεμίζουν 

  μοναδικές στιγμές και εμπειρίες.Εχω αγαπημένες φίλες που με στηρίζουν και 

  με κάνουν να χαμογελάω καθημερινά.

  Εχω την υγεία μου όπως και οι άνθρωποι που αγαπώ και νοιάζομαι.Ναι,είμαι 

  ευτυχισμένη και θα  πολεμάω καθημερινά να διατηρίσω αυτήν την ευτυχία και

   αν είναι δυνατόν να την μεγαλώσω!"

  Εμπρός λοιπόν,κάντε κι εσείς το ίδιο!Δεν θέλει πολύ προσπάθεια!

         ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΤΕ κι όλα θα τα δείτε διαφορετικά!

                                   ΑΞΙΖΕΙ!!!!

ΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΝΆΡΤΗΣΗ ΣΥΜΜΕΤΈΧΩ ΣΤΟ LINK PARTY ΤΟΥ parentslandgr

χαμογέλα,σαν να μην υπάρχει αύριο....

 Πέρασα μια φάση,που ήμουν μονίμως σκεφτική και λυπημένη...που όλα με ενοχλούσαν και στεναχωριόμουν με το παραμικρό...και τότε έγινε κάτι μέσα στο μυαλό μου,που με έκανε να αλλάξω τον τρόπο σκέψης μου...βρήκα το χαμένο μου εαυτό...

 Σταμάτησε να με απασχολεί το τι θα πει ο κόσμος για όσα λέω και κάνω,έμαθα να ακούω τη "Βάσω" και να δίνω προτεραιότητα στα θέλω της,όσο φυσικά είναι αυτό εφικτό,μιας και δεν είμαι μόνη μου σε αυτό τον κόσμο.

 


   Υπήρξαν στιγμές που αναρωτήθηκα αν είχα πετύχει κάτι αξιόλογο στη ζωή μου,αν θα υπήρχε κάτι καλό από εμένα να θυμούνται οι άλλοι...μα φυσικά και υπάρχει,τουλάχιστον έχω φέρει στον κόσμο τα μικρά μου θαυματάκια,οι κόρες μου και αυτό σίγουρα είναι η πιο μεγάλη επιτυχία μου!

Οι άνθρωποι δυστυχώς πάντα θα κρίνουν εσένα.γι'αυτό.φρόντισε να τους δίνεις θέμα να ασχολούνται!Και να θυμάσαι,πως ο μόνος που μπορεί να σε κάνει χαρούμενο,είσαι εσύ και κανένας άλλος!

Πόσες φορές δεν αναβάλλαμε κάτι γιατί πιστεύαμε πως είναι αργά;Κι άλλες τόσες γιατί θεωρούσαμε πως υπάρχει χρόνος...και τελικά δεν το κάναμε ποτέ...με αποτέλεσμα πολλές φορές να το μετανοιώσαμε....

Βρες την δύναμη που είναι κρυμμένη μέσα σου να κάνεις αυτό που θες.Να αγαπήσεις,να αγαπηθείς,να ζητήσεις συγνώμη(αυτό κι αν δεν χρειάζεται δύναμη)...

   Ζήσε...χαμογέλα σαν να μην υπάρχει αύριο....


με αυτή την ανάρτηση συμμετέχω στο linky party της Αθηνάς και του craftaholic


καλημέρα!!!

"Πράσινη επανάσταση στην Κρήτη ενάντια στα χημικά της Συρίας"

 Από τις 6 Γενάρη, όπου κι έγινε η πρώτη δημοσίευση στα χρονικά για το ζήτημα, στα Χανιώτικα Νέα μέσω ενός τοπικού δημοσιογράφου, ο οποίος από πείσμα κράτησε το θέμα ζωντανό στις καρδιές μας, ο τοπικός Κρητικός τύπος ασχολείται καθημερινά με την Πράσινη Επανάσταση των Κρητών ενάντια στην υδρόλυση των χημικών της Συρίας στη Μεσόγειο.

Από τις 6 Γενάρη έως σήμερα, οι Κρήτες κι ο Κρητικός Τύπος, μέσα από μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις χιλιάδων Κρητών, βροντοφωνάζουν καθημερινά το «Όχι».

Από τη Σούδα (9/3) και το ιστορικό Αρκάδι (23/3) έως την εν πλω διαμαρτυρία στα Σφακιά (27/4), δήμαρχοι, πολίτες, πανεπιστημιακοί, δικηγορικοί κι οδοντιατρικοί σύλλογοι, ψαράδες, φοιτητές, μαθητές της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας, εκπαιδευτικοί, κι αγανακτισμένοι παπάδες ξεσηκώθηκαν ενάντια στα σχέδια των ΗΠΑ, Ρωσία και του διεθνούς Οργανισμού για την Απαγόρευση των Χημικών Όπλων (OPCW).

Μέλη της «Κίνησης Πολιτών ενάντια στην «εξουδετέρωση» των χημικών όπλων της Συρίας στη θάλασσα της Μεσογείου», από το περήφανο νησί της Κρήτης, καταγγέλλουν πως δεν υπάρχει καμία επίσημη πληροφόρηση, από την κυβέρνηση ή κάποιον άλλο οργανισμό, για το πότε ακριβώς θα πραγματοποιηθεί η υδρόλυση και κάτω από ποιες συνθήκες.

Μέλη της κίνησης από ολόκληρη την Κρήτη, ανάμεσά τους και πανεπιστημιακοί καθηγητές, όπως ο κος Γιδαράκος και κος Πισσίας, από το Πολυτεχνείο και Πανεπιστήμιο Κρήτης αντίστοιχα, κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου τονίζοντας πως έχει απαγορευθεί κάθε παρακολούθηση από ανεξάρτητους εμπειρογνώμονες, ή τηλεμετρική αναμετάδοση της διαδικασίας κι αυτό εγείρει σημαντικά ηθικά, κοινωνικά και πολιτικά ερωτήματα.

Πανικός φωλιάζει στις ψυχές όλων των Κρητών καθώς, σύμφωνα με νομικούς εκπροσώπους της κίνησης πολιτών, οι Αμερικανοί έχουν φροντίσει ώστε σε περίπτωση ατυχήματος, κατά τη διάρκεια της υδρόλυσης ή μεταφοράς των αποβλήτων, να μη φέρει νομικές κι οικονομικές ευθύνες το αμερικανικό πλοίο του πολεμικού ναυτικού το οποίο έχει αναλάβει την εξουδετέρωση και κατ’επέκταση οι Η.Π.Α.

Ο Γιώργος Σμπώκος, διδάκτορας του Πανεπιστημίου Κρήτης σε θέματα Δικαίου Περιβάλλοντος, αναφέρει πως «υπάρχει νομικό κενό για τα χημικά της Συρίας». Τι γίνεται όμως στην υπόλοιπη Ελλάδα;

Την ίδια ώρα που χιλιάδες Κρήτες παραβρέθηκαν στην εν πλω διαμαρτυρία στα Σφακιά (27/4), περισσότεροι από 500 Κρήτες συγκεντρώθηκαν στο Σύνταγμα και εξέφρασαν την αντίθεσή τους στις αντεθνικές κι εγκληματικές αποφάσεις της ελληνικής κυβέρνησης. Κανένα Αθηνοκεντρικό κανάλι δεν ασχολήθηκε με τη συγκέντρωση αυτή. Μόνοι οι δημοσιογράφοι ήδη ασχολήθηκαν με το θέμα αποδεικνύουν έμπρακτα ότι δε χρηματίζονται. Ποιοι είναι όμως αυτοί που χρηματίζονται και δεν μιλούν; Τι συμβαίνει με τους επιστήμονες;

Ο τύπος γενικότερα στην Ελλάδα δεν έχει ασχοληθεί καθόλου με το μείζονος σημασίας αυτό ζήτημα. Πώς θα γινόταν άλλωστε να ασχοληθούν με σημαντικά ζητήματα, όπως το ζήτημα της εξόρυξης χρυσού στις Σκουριές της Χαλκιδικής, την ιδιωτικοποίηση των παραλιών της χώρας μας κι άλλα πράσινα ζητήματα, τα οποία έχουν κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό αντίκτυπο, εν’όψει των επικείμενων εκλογών; Οι πολίτες φοβούνται ότι πολλά μέλη θ’αποχωρίσουν από τις κινητοποιήσεις με την πάροδο των εκλογών, καθώς από τον χώρο της πολιτικής τους προσέγγισαν στην προσπάθειά τους να εξαργυρώσουν ψήφους.

«Μας λένε να σιωπούμε και να μην αντιδρούμε», αναφέρει χαρακτηριστικά η Ευγενία Τσατσάκη, μέλος της κίνησης πολιτών στο συντονιστικό Ηρακλείου, για τους κυβερνητικούς εκπροσώπους και τα Υπουργεία. «Δεν έχει γίνει καμία μελέτη περιβαλλοντικών ρίσκων κι επιπτώσεων», συμπληρώνει με απογοήτευση, δηλώνοντας πως «δεν υπάρχει διαφάνεια στην ενημέρωση τόσο από την πλευρά της κυβέρνησης όσο κι από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης εκτός Κρήτης».

Σε δήλωσή του σε ομογενειακή εφημερίδα ήδη από τον Ιανουάριο, ο κος Αντώνης Τσουρδαλάκης από τη Μελβούρνη, πρόεδρος του Παγκόσμιου Συμβουλίου Κρητών, εξέφρασε την «αντίθεση κι αγανάκτησή του για την προτεινόμενη και μυστικά σχεδιαζόμενη καταστροφή των χημικών όπλων της Συρίας στον θαλάσσιο χώρο δυτικά της Κρήτης» και καταδίκασε τις εγκληματικές, επικίνδυνες κι απαράδεκτες ενέργειες της ελληνικής κυβέρνησης. Όμως έκτοτε μειωμένες ήταν οι κινητοποιήσεις της Ομογένειας.

Την θανάσιμη κι εγκληματική αδιαφορία τόσο του ελληνόφωνου Τύπου όσο και της ελληνικής κυβέρνησης καταδικάζει επίσημα και η φοιτητική ομάδα Κοινωνικών Λειτουργών του πανεπιστημίου RMIT στην Μελβούρνη καθώς κι εκπρόσωποι της «Κίνησης Πολιτών ενάντια στην «εξουδετέρωση» των χημικών όπλων της Συρίας στη θάλασσα της Μεσογείου» εδώ στη Μελβούρνη.

Οι Κρήτες καλούν τους ομογενείς να συμπαρασταθούν έμπρακτα στις κινητοποιήσεις τους και να βοηθήσουν να μη γίνει σκουπιδότοπος αποβλήτων, πυρηνικών και χημικών η Μεσόγειος. Πρέπει να σπάσει επιτέλους ο κλοιός της σιωπής και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης στην υπόλοιπη χώρα και το εξωτερικό να δώσουν στο ζήτημα τη δέουσα σημασία που του αρμόζει.

Η Ιερά Επαρχιακή Σύνοδος της Εκκλησίας Κρήτης, ήδη σε δελτίο τύπου από τις 6 Φεβρουαρίου, δηλώνει πως «η Ιεραρχία της Εκκλησίας Κρήτης διαμαρτύρεται έντονα για την έλλειψη υπεύθυνης ενημέρωσης όλων των πολιτών της χώρας μας, κυρίως δε των κατοίκων της Κρήτης, για το εν λόγω μεγάλο και σοβαρό θέμα, κι εκφράζει την έντονη αντίθεσή της για το θλιβερό αυτό γεγονός».

Σε ομιλία του στη Σούδα στις 9 Μαρτίου, ο παπά-Ανδρέας από τα Ανώγεια, έστειλε ένα ηχηρό μήνυμα λέγοντας πως «Από το Ακρωτήρι των Αγώνων υψώνουμε το λάβαρο της Παγκρήτιας Αντίστασης απέναντι στα σχέδια του χημικού θανάτου», και καλώντας τον Κρητικό λαό ν’απέχει από τις ευρωεκλογές, ακολουθώντας το παράδειγμα της ακριτικής Γαύδου.

Παρακινήστε άτομα που γνωρίζετε στον καλλιτεχνικό χώρο να ενώσουν τις φωνές τους μαζί μας. Ένας ολόκληρος λαός κατέβηκε στους δρόμους. Κανένας να μη μείνει με σταυρωμένα τα χέρια, το οφείλουμε στα παιδιά μας.

Γνωρίζουμε πολύ καλά τι φωλιάζει στις ανυπότακτες καρδιές των Κρητών απανταχού γης: «Ήθελαν να μας βρουν ανοχύρωτους κι απροετοίμαστους. Μας βρήκαν όμως αποφασισμένους».

Κίνηση Πολιτών ενάντια στην «εξουδετέρωση» των χημικών όπλων της Συρίας στη θάλασσα της Μεσογείου - Μελβούρνη

Γνωρίστε την "Μαμά σε Κρίση"

   Καλημέρα!Γιορτή της μητέρας σήμεραΚι εγώ θα σας συστήσω μια φίλη μαμαδοblogger,την Δέσποινα από το Μαμά σε κρίση!Η Δέσποινα είναι μαμά του Θάνου και του Αλέξη κι όπως λέει και η ίδια "Νοιώθω ότι η πένα ξεδιπλώνει πτυχές του χαρακτήρα μουπου δύσκολα εκδηλώνονται διαφορετικά."

   Το παρακάτω κείμενο,είναι γραμμένο για αυτήν εδώ την φιλοξενία,από την ίδια.Ας την γνωρίσουμε λοιπόν!

Ένα από τα αγαπημένα μου παραμύθια είναι «Το δώρο της Παπλωματούς». Είναι μια εξαιρετική ιστορία του Τζεφ Μπριμπό με την εκπληκτική εικονογράφηση της Γκέιλ ντε Μάρκεν. Εχει πάρει πολλά βραβεία, μεταξύ των οποίων Καλύτερο Παιδικό Βιβλίο, Παιδικό Βιβλίο της Χρονιάς, Βιβλίο επιλογής γονιών… και η λίστα δε τελειώνει εδώ.

Αφορά την ιστορία μιας γενναιόδωρης παπλωματούς με μαγικά λες δάχτυλα, που φτιάχνει τα πιο όμορφα παπλώματα και τα προορίζει για τους φτωχούς και μόνο. Κάθε βράδυ κατηφορίζει από το σπιτάκι της που βρίσκεται ψηλά στο βουνό και σκεπάζει με τα ολοκαίνουρια παπλώματα της τους άστεγους και φτωχούς της πόλης.

Ενας άπληστος βασιλιάς που έχει ένα παλάτι γεμάτο από θησαυρούς που του έχουν χαρίσει από όλο τον κόσμο, ψάχνει να βρει εκείνο που θα του χαρίσει ένα χαμόγελο…

Φτάνει λοιπόν στο κατώφλι της απαιτώντας ένα της παπλωμα αλλά αυτή δέχεται να του το προσφέρει μόνο εάν δεν έχει τίποτα στη κατοχή του. Και ο μόνος τρόπος να το κάνει αυτό, είναι να δώσει ότι έχει και δεν έχει στους άλλους.

Ξεκινάει λοιπόν ένα μεγάλο ταξίδι προσφοράς, απομένοντας στο τέλος μόνο με το θρόνο του , τον οποίο χαρίζει στη παπλωματού, και δίχως τίποτα στη κατοχή του, είναι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του κόσμου…

Είναι μια υπέροχη ιστορία που μας διδάσκει τη χαρά της προσφοράς μέσα από μαγικές εικόνες που συνδυάζουν το ρεαλισμό με τη μαγεία… Το παραμύθι με τη σύγχρονη πραγματικότητα και μας ταξιδεύει μέσα από εκπληκτικές πινελιές όλων των χρωμάτων που μπορεί να υπαρχουν…

Είναι ένα παραμύθι που θα μπορούσε να είναι κλασικό και σίγουρα αξίζει να διαβάσουμε στα παιδιά μας!

Ευχαριστώ τη Βάσω για την ευγενή καλοσύνη να με φιλοξενήσει σήμερα στο blog της!

  Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για την Δέσποινα και να μοιραστήτε μαζί της τις σκέψεις τις,δεν έχετε παρά να επισκεφτήτε το blog της Μαμά σε κρίση! αλλά και την σελίδα της στο fb Μαμά σε κρίση!

Κι αν σας άρεσε και θέλετε να διαβάζετε περισσότερα και από άλλους blogger,τότε θα μας βρείτε μαζεμμένες στην σελίδα που έφτιαξε η Μάχη από το momma's daily life στο fb το μαμαδο-blogs

Χρόνια μας πολλά και πάλι μανούλες!

Μουσικό βραβείο!

  Χτες το βράδυ,είχα μια ευχάριστη έκπληξη,από την Άντζυ και το happy mum angie.Ένα μουσικό βραβείο!Σε ευχαριστώ Άντζυ!

  Οι κανόνες είναι οι εξής:

1. Επιλέγεις 5 αγαπημένα σου τραγούδια
2. Δίνεις το βραβείο σε 10 διαφορετικά blogs

  Αρχίζω λοιπόν!

 1.Να κοιμηθούμε αγκαλιά

Η αγάπη μου για τον Βασίλη,είναι γνωστή σε όλους κι αυτό το τραγούδι το θεωρώ ένα από τα πιο ερωτικά του τραγούδια!

2.In my Daughter;s eyes

Ένα τραγούδι,που πραγματικά είναι σαν να γράφτηκε για τις κόρες μου!Με υπέροχους στίχους και μουσική!

In my daughter's eyes I am a hero

I am strong and wise and I know no fear
But the truth is plain to see
She was sent to rescue me
I see who I wanna be
In my daughter's eyes

  3.Το λάθος

Εντάξει...τι να πει κανείς για αυτό το τραγούδι....απλά υπέροχο.....

 4.Thank you my friend

Ένα τραγούδι ύμνος στη φιλία...ένα τραγούδι που πάντα θα μου θυμίζει ένα πρόσωπο που έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στη ζωή μου και που πάντα θα είναι μέσα στην καρδιά μου....

5.Try

Όταν έχω τις μαύρες μου,αυτό το τραγούδι ακούω και ανεβαίνω.Γιατί όπως λένε και οι στίχοι του, 

                                                                  Where there is desire

                                                   There is gonna be a flame
                                                     Where there is a flame
                                               Someone's bound to get burned
                                                     But just because it burns
                                                 Doesn't mean you're gonna die
                                               You've gotta get up and try try try

Τώρα με την σειρά μου,παραδίδω το βραβείο σε:

• Στην Αγγελική και το οι Σκέψεις μου
• Στη Γιάννα και το Το ημερολόγιο μιας μαμάς
• Στη Γεωργία και το 4 seasons with geo
• Στη Φλώρα και το Φτερουγίσματα
• Στη Σοφία και το shareyourlikes
• Στη Νίκη και τι the psychology secrets
• Στην Μαρία και το swanocean
• Στην Μαρία και το mama365days
• Στην Μάγδα και το Κάθε μέρα Γονείς!
• Στην Μάχη και το /momma's daily life

  Καλή μουσική συνέχεια σε όλες!!!

Για μανούλες blogger και μη!

  Καλημέρα!Αυτή η ανάρτηση είναι διαφορετική από τις άλλες!Αυτή η ανάρτηση αφορά όλες τις μανούλες blogger,αλλά και όσες δεν είναι.Μέσα από εδώ,θα ήθελα να σας συστήσω αγαπημένες σελίδες που μπορείτε να διαβάσετε,να ενημερωθήτε και να σχολιάσετε για όσα μας απασχολούν.

 Όλα ξεκίνησαν από την ιδέα της Μάχης από το mommasdailylife να φτιάξει μια όμορφη ομάδα για μανούλες,blogger και μη,η οποία έχει γίνει ένα πολύ όμορφο παρεάκι!

 

https://www.facebook.com/groups/mamadoblogs/

 Εκεί γνώρισα πολλά κορίτσια αξιόλογα και μπορείτε να τα γνωρίσετε κι εσείς,αρκεί να επισκεφτήτε την ομαδούλα μας!

Και για πιο προσωπική γνωριμία,δεν έχετε παρά να πατήσετε like στις παρακάτω σελίδες του fb

mommasdailylife

forhappymoments

Craftland

thepsychologysecrets

hugs and softies

Γίναμε Γονείς

οι μικρές μου στιγμές

ManaManoulaMama

Μαμά σε "Κρίση" δημιουργηκότητας

happymumangie

mama365days

Κορίτσι μάλαμα

La-Camera-Felice-unique-paintings-for-kids

Ονειροτέχνημα-Μαρία

Eleannas-Diary-Blog

Οι Σκέψεις μου

Μαμά και όχι μόνο

κάθε μέρα Γονείς

Parentslandgr

Mama's'n'Papa's

Είμαι Παιδί

Mariasmotherblogspot

Handy-mama-crafts

Per-Mano

mes enfants terribles

Theano-mmmy-on-line

Pretty-Party-Ideas

KallisBlog

Ψυχολογία Παιδιού Blog

Ελάτε να γνωριστούμε κι αν είστε blogger,μπορούμε να ανταλλάξουμε ιδέες για να γίνουμε λίγο καλύτερες!

Σας περιμένουμε!

  

μια σημείωση από τα παλιά....

 Με αφορμή το Link party του μαμά σε κρίση! με θέμα την εργασία,απλά αντιγράφω μια σημείωση που είχα γράψει,τις παλιές "καλές"εποχές...τότε που δούλευα σχεδόν όλη μέρα και πληρωνόμουν για αυτό....

 Σήμερα δουλεύω μόνο 6 ώρες...αλλά είμαι από τους "τυχερούς" τουλάχιστον που εργάζονται.....

Μια εργαζόμενη μητέρα...

16 Σεπτεμβρίου 2011 στις 9:46 π.μ.

ΔημόσιαΦίλοιΦίλοι (εξαιρούνται οι Γνωστοί)Μόνο εγώΠροσαρμογήΣτενοί φίλοιΠΟΛΥΚΛΑΔΙΚΟΔείτε όλες τις λίστες...Περιοχή ThessaloníkiΟικογένειαΟΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥnotosgalleriesΕΝΙΑΙΟ ΠΟΛΥΚΛΑΔΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟΒρεφικά Πολυκαταστήματα ΛΗΤΩλιγοι και καλοιΓνωστοίΕπιστροφή

Ερχονται στιγμές που πραγματικά πιστεύω ότι το να είσαι μια εργαζόμενη μητέρα είναι το πιο δύσκολο πράγμα στον κόσμο!Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που πρέπει να αντιμετωπίσεις καθημερινά.Να ετοιμάσεις τα παιδιά για το σχολείο,να συμμαζέψεις πρόχειρα το σπίτι,να πας τα παιδιά στο σχολείο...
Η μέρα μιας εργαζόμενης μητέρας είναι γεμάτη(αν και θα χρειαζόταν παραπάνω ώρες!)από το πρωί που ξυπνάει μέχρι την ώρα που θα πάει για ύπνο είναι συνέχεια στο τρέξιμο.Προσπαθεί να προλάβει τόσσα πολλά πράγματα γιατί έχει πολλές υποχρεώσεις που τελικά αρκετές φορές συνειδητοποιεί πως δεν έχει κάνει κάτι για τον εαυτό της!
ναι,υπάρχουν και οι 'τυχερές' που έχουν ένα πιο ελαστικό ωράριο και έχουν την δυνατότητα να βρίσκονται πιο πολλές ώρες στο σπίτι και δίπλα στα παιδιά τους.Εγώ δυστυχώς δεν ανήκω σ'αυτή την κατηγορία.Είμαι βλέπετε πωλήτρια(μια από τις δυσκολότερες δουλειές)και τα ωράρια μου μου στέρουν τις πιο σημαντικές στιγμές τις ζωής μου!Εχω χάσει τα πρώτα βήματα της Κωνσταντίνας,τις πρώτες λεξούλες της,την πρώτη φορά που μπουσούλησε η Στέλλα...στιγμές που ζεις μια φορά και σου μένουν ανεξίτηλες στο μυαλό σου!
Δεν λέω πως θα ήθελα να είμαι συνέχεια στο σπίτι,δεν θα μπορούσα άλλωστε να είμαι μια "απλή νοικοκυρά",απλά θα ήθελα να είχα την δυνατότητα να είμαι πιο κοντά στα παιδιά μου όταν με χρειάζονται ή καλύτερα όταν τα χρειάζομαι!!!
Φεύγω από το σπίτι σχεδόν καθημερινά στις 8 το πρωί και επιστρέφω κομμάτια στις 21.30.και πρέπει να έχω το κουράγιο και τις αντοχές να δω τα μαθήματα της Κωνσταντίνας και να διαβάσουμε μαζί όσα δεν μπόρεσε να κάνει...να μην ξεχάσω ότι πρέπει να ασχοληθώ και λίγο με την μικρή μου.και δυστυχώς τα νεύρα είναι τόσο πολλά που ακόμα και η μύγα που πετάει με ενοχλεί.Αυτό είναι κάτι που πρέπει να διορθώσω γιατί δεν μου φταίνε σε τίποτα οι άνθρωποι που αγαπώ...
Ευτυχώς,ομως είμαι από τις τυχερές,εχω έναν άντρα που με βοηθάει όσο μπορεί με τα παιδιά και τις δουλειές του σπιτιού και μια μαμά που εκτελεί χρέη baby sitter.δεν ξέρω πως θα τα έβγαζα πέρα αλλιώς.Το να γίνω μητέρα και μάλιστα εργαζόμενη ήταν και είναι επιλογή μου και προσπαθώ να τα συνδιάζω όσο καλύτερα μπορώ,Απλά θα ήθελα να μπορούσα να έχω λίγο περισσότερο χρόνο με τους δικούς μου ανθρώπους.τι να σου κάνει μια Κυριακή?οχι δεν έχω παράπονο από την ζωή μου,ίσα ίσα,Εχω ζήσει και εξακολουθώ να ζω όμορφες στιγμές(παρόλο τα προβλήματα της καθημερινότητας)Θέλω όμως όταν θα κανω τον απολογισμό της ζωής μου να μην δω ότι θα μπορούσα να κάνω περίσσότερα,ειδικά για τα παιδιά μου και δεν έκανα γιατί απλά δεν ήμουν εκεί!
Πολλές φορές στην δουλειά είμαι έτοιμη να τα δώσω όλα μια και να σηκωθώ να φύγω,αλλά ευτυχώς ηρεμώ όταν σκέφτομαι πως σε λίγη ώρα θα επιστρέψω στο σπίτι και θα πάρω δυο ζεστές αγκαλιές(ή τρεις αν προτιμάτε)
Ετσι λοιπόν κάνω υπομονή.γιατί τελικά το πιο σημαντικό πράγμα στον κόσμο είναι να ξέρεις πως έχεις άνθρώπους που σ'αγαπάνε και που τους αγαπάς να σε περιμένουν.Είμαι έτοιμη να πάω και πάλι στη δουλειά,αν και δεν θέλω,αλλά το βράδυ θα είμαι πάλι κοντά στους δικούς μου.Γι'αυτό μια συμβουλή προς όλες τις εργαζόμενες μανούλες:"σημασία δεν έχει πόσες ώρες λείπεις από το σπίτι σου,αλλά πως αξιοποιείς έστω και τις λίγες που βρίσεσαι εκεί.προσπαθήστε να είναι οι καλύτερες ώρες τις ημέρας γιατί έτσι πέρνουμε δύναμη  για την επόμενη μέρα!!!

                 Μια εργαζόμενη μητέρα

μικρές σκέψεις....

                                                                       

 Στη ζωή μας γνωρίζουμε πολλούς ανθρώπους...άλλοι μένουν...άλλοι φεύγουν...όλοι όμως αφήνουν το σημάδι τους μέσα μας....



 Έτσι λοιπόν κι εγώ,γνώρισα άτομα που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη ζωή μου.Άτομα που μπήκαν στην καρδιά μου και θα μείνουν εκεί,ακόμα κι αν δεν μπορούν να να είναι πλέον στην ζωή μου...άτομα που μου έδωσαν πολλά και που θέλω να πιστεύω πως πήραν κι αυτά από εμένα...

 Κοιτάζοντας το παρελθόν...όλα όσα έγιναν,σκέφτομαι αν θα άλλαζα κάτι...και          συνειδητοποιώ πως δεν θα άλλαζα τίποτα,γιατί τότε δεν θα ήμουν εγώ.Κι έχω μάθει στην ζωή  μου να είμαι ο εαυτός μου ....

 Ολοι μας κάποιοι στιγμή,χάνουμε ανθρώπους από την ζωή μας...ανθρώπους που θέλαμε να μείνουν εκεί για πάντα,αλλά υπήρχε αυτό το ¨αλλά"....εγώ  κρατώ μόνο τις καλές στιγμές που έζησα μαζί τους...και ποιος ξέρει?ίσως κάποια στιγμή,οι δρόμοι μας ξανασμίξουν...αν όχι,τότε απλά τους ευχαριστώ που βρέθηκαν εκεί έστω για λίγο...

 Και όπως λένε,κανείς δεν φεύγει,όταν υπάρχει στην καρδιά σου.....