μια μικρή σκέψη...

 Τις τελευταίες μέρες,μια σκέψη περνάει από το μυαλό μου..."άραγε είμαι καλή μαμά;"...λατρεύω τα παιδιά μου,θα έδινα την ζωή μου για αυτά.Τα αγκαλιάζω όσο περισσότερο μπορώ,ανησυχώ για το μέλλον τους,ξενυχτάω δίπλα τους όταν είναι άρρωστα,αλλά αυτό μου δίνει τον τίτλο της καλής μαμάς;

 Σκέφτομαι αν τα φροντίζω σωστά,αν τους δίνω το σωστό παράδειγμα,αν είναι ευτυχισμένα που με έχουν μαμά τους...κοιτάζω την μικρή και τα μάτια μου λάμπουν από ευτυχία.Αυτό το μικρό πλασματάκι που βρίσκεται μπροστά μου,είναι ένας από τους δύο λόγους που η ζωή μου απέκτησε καινούριο νόημα.Σκέφτομαι αν νοιώθει αυτή την τεράστια αγάπη που αισθάνομαι.

  Και ύστερα γυρίζω το βλέμμα μου στη μεγάλη μου.Μπήκε κιόλας στα 14!Κι όμως,εγώ σαν χτες την κράτησα πρώτη φορά στην αγκαλιά μου.Που άκουσα το κλάμα της,που ένοιωσα την ανάσα της,που μύρισα το τέλειο άρωμά της...

 Πόσο άδικη γίνομαι μαζί τους καμιά φορά...ειδικά με την μεγάλη...αφήνω τα προβλήματα της καθημερινότητας να με επηρρεάζουν και το περνάω σε αυτά.Κάνω όλα εκείνα τα λάθη που έλεγα πως δεν θα κάνω ποτέ μαζί τους....κι όμως,αυτά μου λένε καθημερινά το "σ'αγαπώ" και τότε τα ξεχνάω όλα.Χάνομαι μέσα στον μαγικό τους κόσμου,ο χρόνος παγώνει και τότε νοιώθω την ευτυχία να με πλημμυρίζει.

  Λένε πως μια ευτυχισμένη μαμά,είναι και καλή μαμά!Κι αυτό θα προσπαθήσω να κάνω.Να είμαι ευτυχισμένη.Γιατί μεγαλύτερη ευλογία από να τα έχω στην ζωή μου,δεν υπάρχει!Και ξέρω πως θα συνεχίσω να κάνω λάθη,Η μητρότητα βλέπετε,δεν έρχεται με οδηγίες χρήσης.

 Ξέρω όμως πως κάνω ό,τι μπορώ για αυτές.Για να είναι ευτυχισμένες,για να τις βλέπω να χαμογελάνε,γιατί το χαμόγελο τους μου δίνει φτερά.Και ελπίζω κάποια στιγμή να ακούσω από το στόμα τους πως τελικά όντως ήμουν καλή μαμά για αυτές.

Σας ευχαριστώ!

  Αν υπάρχει ένα πράγμα για το οποίο είμαι περήφανη,πέρα από τις κόρες μου,είναι οι φιλίες που υπάρχουν στην ζωή μου.Φιλίες δυνατές,αληθινές,που δεν ζητάνε τίποτα κι όμως δίνουν πάρα πολλά!

  Φιλίες που δοκιμάστηκαν και τα κατάφεραν.Που έγιναν πιο δυνατές και συνεχίζουν να μεγαλώνουν!Που με γεμίζουν απλά επειδή υπάρχουν!

  Φιλίες που βρίσκονται χλμ μακρυά κι όμως είναι τόσο κοντά!Στα βάθη της καρδιάς μου,εκεί που λίγοι άνθρωποι έχουν καταφέρει να μπουν!

 Φίλες που ακούν,που συμβουλεύουν,που χαίρονται με την χαρά σου και στεναχωριούνται με την λύπη σου.Φίλες που ξενυχτάνε μαζί μου κάθε βράδυ ψάχνοντας μια λύση...

  Φίλες που αν δεν μιλήσω μαζί τους μια μέρα,αισθάνομαι πως κάτι μου λείπει.Που με γεμίζουν σαν άνθρωπο,που με βοηθούν να γίνω καλύτερη.

  Φίλες που ενώνουν την Αθήνα με την Θεσσαλονίκη και την άκρη του κόσμου!Δεν θα γράψω πολλά,άλλωστε έχω ξαναγράψει για τις φίλες μου.Ενα μεγάλο ευχαριστώ μόνο!Τίποτα άλλο.

  Ενα μεγάλο ευχαριστώ στην αδελφή μου Ειρήνη,για όλα όσα μου έχει δώσει αυτά τα τρία χρόνια.Για την στήριξη και την υποστήριξη!

  Ενα μεγάλο ευχαριστώ στην Δέσποινα,μια ψυχή από την άκρη του κόσμου που ήρθε για να μείνει.Βρήκε μια κενή θέση εκεί στην καρδιά μου και ρίζωσε βαθιά!

    Σας ευχαριστώ για την φιλία σας!Τίποτα λιγότερο,τίποτα παραπάνω!

¨θάλασσα είναι η σχέση..."

  Θάλασσα είναι η σχέση,άλλες φορές είναι ήρεμη,άλλες φουρτουνιασμένη.Και όταν έχει φουρτούνα,πρέπει να φανείς ικανός καπετάνιος για να σώσεις το καράβι...

  Να παλέψεις με τα κύματα που χτυπάνε λυσσασμένα.Να μαζέψεις τα πανιά για να μην τα σκίσει ο δυνατός άνεμος.Να κρατήσεις γερά το τιμόνι για να μην πέσεις στα βράχια...

  Σε μια σχέση,υπάρχουν δυο διαφορετικοί άνθρωποι,με διαφορετική νοοτροπία,διαφορετικά πιστεύω,με τις δικές τους παραξενιές,με έναν κοινό όμως στόχο,την ευτυχία...

  Και πρέπει να μάθεις να ακούς,να δέχεσαι,να δίνεις,να βάζεις στην άκρη τον εγωισμό σου και να παλεύεις καθημερινά για να ενισχύσεις τον δεσμό.Και να παλεύεις με σύμμαχο τον σύντροφό σου.Σε μια μάχη,που μόνο σε μια νίκη θα πρέπει να σε οδηγήσει,στην νίκη της ευτυχίας!

  Πρέπει να δείχνεις την αγάπη σου,με πράξεις κι όχι με λόγια,γιατί τα λόγια ξεχνιούνται,χάνονται...οι πράξεις όμως μένουν για πάντα,χαράζονται στο μυαλό και γίνονται αναμνήσεις,αναμνήσεις που μόνο χαμόγελα θα πρέπει να σου φέρνουν...

  Πρέπει να υπάρχει επικοινωνία ουσιαστική.Κοινά ενδιαφέροντα και θέληση να μοιραστείς με τον άνθρωπό σου την χαρά και την λύπη σου.Και να ξέρεις ότι αυτός θα σε στηρίξει,Θα απλώσει το χέρι του και θα σε σηκώσει ψηλά,εκεί που πραγματικά σου αξίζει να είσαι...

  Θα πρέπει να έχεις τα μάτια σου ανοιχτά,να μπορείς να δεις τον σύντροφό σου όπως είναι,χωρίς να σκέφτεσαι το πώς εσύ θα ήθελες να είναι.Χωρίς αυτό να σημαίνει πως θα πρέπει να δίνεσαι ολοκληρωτικά.Κράτα πάντα ένα κομμάτι για εσένα.Γιατί,έτσι θα είναι πιο εύκολο να επανέλθεις αν τα πράγματα πάρουν άλλο δρόμο...

  Δεν θα πρέπει να θεωρείς τον άλλον δεδομένο.Τίποτα δεν είναι δεδομένο.Ούτε εσύ ο ίδιος.Γι'αυτό θα πρέπει καθημερινά να τον ξανακερδίζεις από την αρχή.Να τον ερωτεύεσαι,να σε ερωτεύεται ξανά και ξανά...

  Η αγάπη δεν αρκεί όμως...χρειάζεται να υπάρχει σεβασμός,εμπιστοσύνη,ρομαντισμός...να ξέρεις πως όταν γυρίσεις σπίτι σου,θα σε περιμένει μια ζεστή αγκαλιά κι ένα γλυκό χαμόγελο.Ενας άνθρωπος που και μόνο που θα κάθεται δίπλα σου και θα σου κρατάει το χέρι σου,θα σε κάνει να πηγαίνεις στα ουράνια...

  Αραγε υπάρχει κάποια συνταγή για την τέλεια σχέση?Την έχει κανένας πετύχει?Εγώ πιστεύω πως όχι...αλλά όταν πραγματικά το θέλεις,μπορείς να την πλησιάσεις.Οταν το θέλετε και οι δυο και το δείχνετε...επί της ουσίας κι όχι περιστασιακά με ενέσεις ευτυχίας...γιατί ακόμα κι ο άρρωστος,κάποιες φορές παθαίνει ανοσία στα φάρμακα...

   Θάλασσα είναι η σχέση,άλλες φορές είναι ήρεμη,άλλες φουρτουνιασμένη.Και όταν έχει φουρτούνα,πρέπει να φανείς ικανός καπετάνιος για να σώσεις το καράβι...