2 χρόνια bloging

Σήμερα έχω γενέθλια,όχι εγώ δηλαδή,αλλά αυτό εδώ το blog.Το μέρος που μοιράζομαι τις σκέψεις μου και τις μικρές μου στιγμές μαζί σας.


 Πάντα μου άρεσε να γράφω.μικρή έγραφα ποιήματα και είχα την τύχη κάποια από αυτά να δημοσιευτούν και στο περιοδικό "μαθητής" που κυκλοφορούσε τότε.Με θυμάμαι πάντα με ένα χαρτί κι ένα μολύβι να γράφω με τις ώρες...δυστυχώς από τις πολλές μετακομίσεις χάθηκαν όλα...

  Το πώς ξεκίνησα αυτό εδώ το blog το έχω πει αρκετές φορές.Αλλά πάντα θα το λέω και θα το ξαναλέω.Το χρωστάω στην αγαπημένη μου φίλη Ειρήνη.Η Ειρήνη έχει το δικό της blog "το μικρό μου blog"Μου έκανε την τιμή,να φιλοξενήσει εκεί καναδυό αναρτήσεις μου και τότε ήρθε η ιδέα "γιατί δεν κάνεις ένα δικό σου blog και να γράφεις όλα αυτά που σκέφτεσαι;"

 Αυτό ήταν!Η αρχή είχε γίνει.Το blog στήθηκε και η πρώτη επίσημη ανάρτηση,ήταν πια γεγονός!
καλή αρχή!

  Από εκείνη την μέρα,έχω γράψει πολύ...άλλες φορές για να αφηγηθώ τις όμορφες μικρές στιγμές μου με τις κόρες μου,άλλες για να γράψω τους προβληματισμούς μου.

  Γνώρισα πολλά άτομα εδώ μέσα,άτομα που ξεχωρίζουν με τα δικά τους blog.Ενα μεγάλο ευχαριστώ στον καθένα ξεχωριστά,που με διαβάζετε,που σχολιάζετε τα ποστ μου!Εύχομαι αυτή η blogόσφαιρα να συνεχίσει να μεγαλώνει και να μοιράζόμαστε τις σκέψεις μας!

  Κι ένα μεγάλο ευχαριστώ,στην κολλητή μου,στον άνθρωπο που με ώθησε στο να ξεκινήσω,στον άνθρωπο που είναι δίπλα μου όλα αυτά τα χρόνια με την αγάπη του.Ειρήνη μου,σε ευχαριστώ πολύ!

ένα γράμμα για τις κόρες μου...

Μικρά μου θαυματάκια,

  είναι τόσα πολλά αυτά που θέλω να σας πω,αλλά κάθε φορά νομίζω πως οι λέξεις βγαίνουν με λάθος τρόπο...ο δρόμος της ζωής δεν είναι εύκολος.εμείς όμως προσπαθούμε να κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε για να σας δώσουμε όλα εκείνα τα εφόδια που θα σας βοηθήσουν να τον διασχίσετε αλώβητες.

  Από την στιγμή που γεννηθήκατε,η ζωή μας άλλαξε,έγινε ομορφότερη.Μας γεμίσατε χαμόγελα και όμορφες εικόνες.Προσπαθούμε να ρουφήξουμε κάθε λεπτό μαζί σας,κάθε σας λέξη,κάθε σας κίνηση,να αποτυπώσουμε στο μυαλό μας όλα εκείνα που θα μας κάνουν να χαμογελάμε κάθε φορά που τα σκεφτόμαστε.

  Σας βλέπουμε να μεγαλώνετε,να αποκτάτε την δική σας προσωπικότητα με τις χάρες αλλά και τα ελαττώματα της,να κάνετε την δική σας προσπάθεια να ενταχτείτε μέσα στον κόσμο.Και τα κατάφερνετε άψογα!Μακάρι όλος ο κόσμος να μπορούσε να δει μέσα από τα δικά σας αθώα παιδικά μάτια.Τότε ίσως να ήταν καλύτερος...

  Κάθε μικρό πραγματάκι που κάνετε,είναι μαγικό,κάθε σας χαμόγελο είναι φωτεινό,κάθε σας βλέμμα είναι ελπιδοφόρο.Πόσο ανάγκη έχουμε αυτό το χαμόγελο εμείς οι μεγάλοι...το έχουμε χάσει...η καθημερινότητα με τα προβλήματά της,μας το έχει σβήσει...εσείς όμως μας δείχνετε τον τρόπο να το ξαναβρούμε.

  Να παλέψετε να γίνετε διαφορετικές από εμάς....να είστε πάντα ανεξάρτητες και απόλυτα σίγουρες για τον εαυτό σας.Να μην αφήσετε κανέναν να σας πείσει πως δεν αξίζετε,γιατί αξίζετε πολλά.Να πολεμάτε για τα θέλω και τα πιστεύω σας.Χωρίς αυτό όμως να σημαίνει πως θα φτάνετε στα άκρα.Να μην επιτρέπετε σε κανέναν να μειώνει την προσωπικότητά σας και να έχετε πάντα ψηλά το κεφάλι σας.Ολα είναι στο μυαλό και εσείς μπορείτε να ξεπεράσετε τα πάντα!

  Να ακολουθήτε τα όνειρα σας γιατί αυτό θα σας κάνει ευτυχισμένες.Και μπορεί το ανέβασμα προς τα εκεί να σας φανεί δύσκολο,αλλά όταν φτάσετε,θα δείτε πόσο όμορφη είναι η θέα από εκεί ψηλά!Μπορείτε να καταφέρετε τα πάντα,αρκεί να το πιστέψετε!

  Κάθομαι και σας κοιτώ και αναρωτιέμαι,αν μπορείτε να φανταστήτε το μέγεθος της αγάπης μας για εσάς.Το πόσο μας αλλάξετε και συνέχιζετε να μας αλλάζετε.Κι αν κάποιες φορές,χάνουμε τον έλεγχο,είναι επειδή ξεχνάμε πως είστε παιδιά και σας αντιμετωπίζουμε σαν μεγάλος κι αυτό ίσως και να είναι το πιο μεγάλο μας λάθος...

  Να θυμάστε πάντα το πόσο σας αγαπάμε,το πως θέλουμε να είστε γερές κι ευτυχισμένες και πως θα κάνουμε τα πάντα για αυτό.Κι αν μερικές φορές γινόμαστε άδικοι μαζί σας και σας πληγώνουμε,να μπορείτε να μας συγχωρείτε...