menu

Αρχική About me σκέψεις blogging παίζοντας με τις bloggers guest posts Οι ιστορίες μου

logo

οι μικρές μου στιγμές...τόσο μικρές...αλλά τόσο μεγάλες!!!

13 Δεκ 2013

Λίγο πριν φύγει ο χρόνος...

 Αυτό ήταν.Επιτέλους τελειώνει αυτή η χρονιά,που μόνο καλή δεν θα μπορούσα να την χαρακτηρήσω.Αντιθέτως,ήταν ίσως η πιο δύσκολη που έχω περάσει...ουστ λοιπόν!Φύγε και μην ξανάρθεις!



Πολλά σκαμπανεβάσματα,πολύ ταλαιπωρία σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο και κυρίως μια περιπέτεια υγείας που με ταρακούνησε,αλλά ευτυχώς ήταν κάτι που το ξεπέρασα με επιτυχία!Είχα κάνει και σχετική ανάρτηση,θυμάστε;


Έκανα πολλά λάθη την χρονιά που πέρασε...όμως,είχα το θάρρος να τα αναγνωρίσω και να προσπαθήσω να τα διορθώσω.Και φροντίζω να μην τα επαναλάβω.

 Φέτος,συνέβησαν και πολλά όμορφα πράγματα στη ζωή μου!Μπήκαν νέα πρόσωπα στην καρδιά μου,πρόσωπα αξιόλογα που έγιναν το καλύτερο παρεάκι μου!Δεσμοί που υπήρχαν με κάποια άτομα,έγιναν πιο ισχυροί!

Και φυσικά,τα κοριτσάκια μου,μου έδωσαν για άλλη μια χρονιά υπέροχες αναμνήσεις και πολύχρωμες εικόνες που γέμισαν το μυαλό και την καρδιά μου!Τα βλέπω να μεγαλώνουν,να διεκδικούν τον χώρο τους(ειδικά η μεγάλη νομίζω πως μεγάλωσε απότομα)και ευγνωμονώ τον Θεό που υπάρχουν στην ζωή μου!



Τελειώνει η χρονιά λοιπόν.Και αυτό που διαλέγω να κρατήσω,είναι όλες εκείνες οι όμορφες στιγμές που έζησα,εκείνες που μου έδωσαν δύναμη,εκείνες που με γέμισαν σαν άνθρωπο!

Και φυσικά θέτω νέους στόχους για το 2014


  • Να περνάω περισσότερη ώρα με τους δικούς μου!
  • Να μην αφήνω τίποτα να μου χαλάει την διάθεση!
  • Να χαμογελάω περισσότερο!
  • Να ελπίζω περισσότερο!
  • Να ονειρεύομαι περισσότερο!
  • Να ζω την στιγμή!
  Στόχοι που θα τους κατακτήσω!

   Εύχομαι,μέσα από την καρδιά μου σε όλους,να έχουμε τα πιο όμορφα Χριστούγεννα και η νέα χρονιά να μας φέρει όλα όσα ονειρεύομαστε!










4 Δεκ 2013

Καλά Χριστούγεννα σε όλους!

 Δύσκολη χρονιά το 2013...πολλές αναποδιές,πολλά άνω κάτω,πολλές ανατροπές...τελειώνει ευτυχώς...και δεν θα αφήσω την καινούρια χρονιά να με βρει γκρινιάζοντας!Αλλάζω διάθεση,αλλάζω ψυχολογία και ποιος άλλος καλύτερος τρόπος,από το να μπω σε Christmas mood:

 Εκμεταλλευόμενη την ευκαιρία που ήρθε λίγες μέρες ο Δημήτρης στο σπίτι από το Άγιο Όρος,την Δευτέρα το μεσημέρι,ήταν η μέρα για στόλισμα του δέντρου μας!



 Η Στέλλα ενθουσιασμένη,κρεμούσε τις μπάλες και τραγουδούσε χριστουγεννιάτικα τραγούδια!Η μεγάλη,αποφάσισε πως φέτος ήταν αρκετά μεγάλη για να ασχοληθεί με το δέντρο και απλά παρακολουθούσε άπραγη την διαδικασία,κάτι που δεν σας κρύβω,με στεναχώρησε πολύ...


 Οταν τελειώσαμε το στόλισμα,ήταν η ώρα για την αναμνηστική οικογενειακή φωτογραφία!Χρονοδιακόπτης στο κινητό και πολύ γέλιο μέχρι να πετύχουμε την όμορφη φώτο!


Τελικά το καταφέραμε και η πιο γλυκιά εικόνα αποτυπώθηκε!



 Σειρά είχε το γράμμα στον Άγιο Βασίλη.Η Στέλλα πήρε μολύβι και χαρτί και έγραψε τι ήθελε να της φέρει για τα φετινά Χριστούγεννα και πήγαμε στο ταχυδρομείο να το στείλουμε.Οταν γύρισα χτες από την δουλειά,ανακαλύψαμε πως ο Άγιος Βασίλης είχε λάβει κιόλας το γράμμα της και της είχε απαντήσει μέσα από ένα βίντεο που της έστειλε!Μπορείτε φαντάζομαι να φανταστήτε την χαρά που έκανε μόλις το είδε!

Γράμμα από τον Άγιο Βασίλη!

 Και φυσικά έπρεπε και ο υπολογιστής να μπει σε χριστουγεννιάτικο φόντο!




Ετοιμοι λοιπόν για τις άγιες μέρες που πλησιάζουν!

Εύχομαι,μέσα από την καρδιά μου,τα φετινά Χριστούγεννα να είναι για όλους τα πιο όμορφα της ζωής μας,γεμάτα αναμνήσεις και εικόνες που θα μας συνοδεύουν για πάντα!











30 Νοε 2013

Ένα χριστουγεννιάτικο βραβείο!

 Τελευταία σκέφτομουν όλα εκείνα τα βραβεία που κυκλοφορούν στην blogoσφαιρα.Κάποια από αυτά είχα την τιμή να τα παραλάβω κι εγώ μέσα από το blog μου.Έτσι λοιπόν,αποφάσισα να δημιουργήσω ένα δικό μου βραβειάκι,συνοδευόμενο από κάποιες ερωτήσεις και να το απονέμω σε αγαπημένα blogs,που με την σειρά τους θα το μεταβιβάσουν στα επόμενα.Ας αρχίσω λοιπόν!

 Πρώτα θα πρέπει να σκεφτώ την εικόνα που θα έχει...χμ....για να δω...εύκολο!Έρχονται Χριστούγεννα,οπότε το βραβείο θα είναι χριστουγεννιάτικο!



Και τώρα ας περάσουμε στους όρους
  • Θα πρέπει να ευχαριστήσεις αυτόν που σου έδωσε το βραβείο
  • απάντησε σε  4 ερωτήσεις 
        1) Η πιο όμορφη Χριστουγεννιάτικη ανάμνηση!
        
       2)Αγαπημένο ξένο Χριστουγεννιάτικο τραγούδι!

      3) Αγαπημένο ελληνικό χριστουγεννιάτικο τραγούδι!

      4) Το δώρο που θα ήθελα για τα φετινά Χριστούγεννα!
  • κάνε μια ευχή για το 2014
  • δώσε το βραβείο σε 6 blog που παρακολουθείς
   Κάνω λοιπόν εγώ την αρχή και ξεκινώ,παραλείποντας φυσικά το μέρος των ευχαριστιών(χιχιχι) και περνώντας κατευθείαν στις ερωτήσεις!

 Η πιο όμορφη Χριστουγεννιάτικη ανάμνηση!

Πριν από 14 χρόνια.Παραμονή Πρωτοχρονιάς.Ημασταν στο σπίτι της μητέρας μου και η Κωνσταντίνα,5μηνών τότε,κοιμόταν στο δωμάτιο.Λίγο πριν αλλάξει ο χρόνος,πήγαμε με τον Δημήτρη δίπλα της,της πιάσαμε από ένα χέρι ο καθένας και η αλλαγή του χρόνου μας βρήκε τους τρεις μας ευτυχισμένους!(καλά,εμένα με βρήκε και με δάκρυα στα μάτια από την συγκίνηση!)

Αγαπημένο ξένο Χριστουγεννιάτικο τραγούδι!

Ποιο άλλο θα μπορούσε να είναι;;;;;




  Αγαπημένο ελληνικό χριστουγεννιάτικο τραγούδι!




  Το δώρο που θα ήθελα για τα φετινά Χριστούγεννα!

 χμ....η αλήθεια είναι πως θα ήθελα πολλά πράγματα...να πάω ένα ταξίδι,ένα τζόκερ...αυτό όμως που υποθέτω θα ήθελα περισσότερο,είναι μια συνάντηση με δυο αγαπημένα μου πρόσωπα...

 Μια ευχή για το 2014

 Εύχομαι,μέσα από την καρδιά μου,αυτός ο χρόνος να είναι όμορφος για όλους.Να τελειώσουν τα προβλήματα και να έρθουν καλύτερες μέρες.Να γυρίσει το χαμόγελο που έχουμε χάσει και να αρχίσουμε να ονειρευόμαστε ξανά.Εύχομαι επιτέλους να μην υπάρχουν δυστυχισμένοι άνθρωποι και και να πραγματοποιηθούν τα πιο τρελά μας όνειρα!


  Τα blog στα οποία παραδίνω το βραβείο,είναι τα εξής:





 Καλά σας Χριστούγεννα με αυτό το μικρό δωράκι από εμένα!


  


24 Νοε 2013

CforCrafts,Μια εξαιρετικά πρωτότυπη πλατφόρμα αγοράς και πώλησης Ελληνικών Χειροποίητων Δημιουργιών και όχι μόνο...

  Είναι πολύ όμορφο να βλέπεις ανθρώπους να ενώνουν τις δυνάμεις τους για να προωθήσουν την δημιουργία και κυρίως την Ελλάδα!

 Στον καιρό της έντονης κρίσης,δύο σπουδαίοι άνθρωποι,η Ειρήνη και ο Νίκος,είχαν μια σπουδαία ιδέα!«τι καλά που θα ήταν να υπήρχε κάποιος τρόπος να δικτυωθούν όλοι αυτοί οι άνθρωποι πιο οργανωμένα, να μπουν κάτω από μια «ομπρέλα» και να ταξιδέψουν μαζί τη δουλειά τους και στο εξωτερικό!».

  Έτσι,σιγά σιγά,άρχισαν να υλοποιούν αυτή την σκέψη και κατάφεραν αυτό που κανένας μέχρι τώρα δεν είχε καταφέρει!Την πρώτη παγκόσμια διαδικτυακή πλατφόρμα,ένα μέρος όπου εκεί,ο κάθε δημιουργός θα μπορεί να προωθεί την δουλειά του,χωρίς να χρειάζεται να διαθέτει το δικό του e-shop.

 Σήμερα λοιπόν,έχω την χαρά μέσα από το blog μου,να σας παρουσιάσω το 



μέσα από τα μάτια ενός από τους δημιουργούς του και αγαπημένης μου φίλης,Ειρήνης.

  Καλή επιτυχία Νίκο και Ειρήνη!Είμαι σίγουρη πως θα πάει ψηλά!


http://tomikromou.blogspot.gr/


22 Νοε 2013

Η ευτυχία είναι μικρές στιγμές!

 Η ευτυχία είναι μικρές στιγμές!Στιγμές που σε κάνουν να ξεχνάς τα προβλήματα και τις ανησυχίες σου.Που σου θυμίζουν όλα εκείνα τα σημαντικά πράγματα στη ζωή σου!

 Η ίδια η ζωή,είναι ένα δώρο ευτυχίας κι εμείς αναλωνόμαστε στο να μιζεριάζουμε,να ασχολούμαστε με όλα εκείνα τα αρνητικά που φαντάζουν τεράστια στα μάτια μας....

 Χτες το βράδυ,εκεί που καθόμουν σκεφτική,ήρθε η Στέλλα και με αγκάλιασε με εκείνα τα μικρά χεράκια που σε ζεσταίνουν όσο τίποτα άλλο!Που σε κάνουν να ξεχνάς,να ονειρεύεσαι...



Με κοίταξε με αυτά τα μεγάλα μάτια της και μου είπε "μαμάκα,σ'αγαπώ τόοοοσο πολύ."

Ναι,μια πρόταση που σε πάει στα ουράνια!που σε κάνει να πιστεύεις πως όντως,κάτι καλό έκανες για να σε ανταμοίψει ο Θεός με αυτά τα παιδιά!Μια πρόταση που μπορεί να μαζέψει τα κομμάτια σου και να τα ενώσει και πάλι από την αρχή!

Υπάρχουν χιλιάδες μικρές στιγμές ευτυχίας σαν κι αυτή μέσα στις 24 ώρες,στιγμές που θα πρέπει να τις ρουφάμε,να τις σφίγγουμε στα χέρια μας,να μην τις χάνουμε...

Να ζείτε την στιγμή!
Να ονειρεύεστε!
Να ελπίζετε!
Να αγαπάτε!
Να αισθάνεστε!

Η ευτυχία είναι δίπλα μας,αρκεί να ανοίξουμε τα μάτια μας,να απλώσουμε το χέρι και να την καλοσωρίσουμε!





14 Νοε 2013

Καταραμένη εφηβεία,μπορείς να τελειώσεις τώρα;;;;;;;;;;;

  Είναι εκείνη η στιγμή,που κρατάς το μωρό σου για πρώτη φορά στην αγκαλιά σου και ο χρόνος σταματά...

 Είναι εκείνη η στιγμή που το ακούς να λέει "μαμά" για πρώτη φορά και νοιώθεις ότι άκουσες το πιο όμορφο τραγούδι...

 Είναι εκείνη η στιγμή που το βλέπεις να κάνει τα πρώτα του δειλά βήματα και νοιώθεις τόσο περήφανη...

 Είναι εκείνη η στιγμή που το πηγαίνεις για πρώτη φορά στο σχολείο και αισθάνεσαι μια γλυκόπικρη ευτυχία...

 Είναι εκείνη η στιγμή,που ξενυχτάς δίπλα του προσπαθώντας να ρίξεις τον πυρετό του και υποφέρεις που το βλέπεις έτσι...

  Είναι εκείνη η στιγμή που έρχεται ξαφνικά και αγκαλιάζοντας σε,σου λέει "μανούλα μου σ'αγαπώ" και νοιώθεις πιο ευτυχισμένη από ποτέ...

 Είναι εκείνη η στιγμή που μπαίνει στην εφηβεία και νοιώθεις....νοιώθεις...νοιώθεις....

 Νοιώθεις αβοήθητη...νοιώθεις ανίκανη...νοιώθεις απόγνωση...νοιώθεις πως δεν έχεις άλλες αντοχές...

 Π'οσο δύσκολο είναι τελικά να είσαι μητέρα ενός παιδιού στην εφηβεία;Κατά την γνώμη μου,είναι πολύ...

 Οσες προσπάθειες κι αν κάνεις να το πλησιάσεις,πάντα πέφτουν στο κενό...

 Ο,τι κι αν πεις,πάντα θα είναι λάθος...

 Αισθάνεσαι πως δεν μπορείς να κάνεις κάτι να το βοηθήσεις...να συνειδητοποιήσει τον πόλεμο των ορμονών και των συναισθημάτων που συμβαίνει μέσα του...

 Είναι εκείνες οι στιγμές που θέλεις να φωνάξεις.....

          Καταραμένη εφηβεία,μπορείς να τελειώσεις τώρα;;;;;;;;;;;

13 Νοε 2013

36 λοιπόν!

  Ο μήνας των σκορπιών κι εγώ δεν θα μπορούσα να λείπω!

  Σήμερα είναι τα γενέθλιά μου.Κλείνω τα 36!πωπω!Πότε πέρασαν τα χρόνια?Σήμερα γιορτάζω κι εγώ θα 'επρεπε να είμαι χαρούμενη...είμαι όμως?

  Πέρασα πολλά τον τελευταίο χρόνο,δοκιμάστηκα,χάρηκα,έκλαψα,απογοητεύτηκα,ονειρεύτηκα...βλέπετε είναι κάποιες φορές που οι νοιώθεις τις δυνάμεις σου να σε εγκαταλείπουν.Καταφέρνεις όμως να βρεις τις αντοχές και να ξεκινήσεις από την αρχή.Κι αυτό προσπαθώ να κάνω.

  Έχασα ένα κομμάτι του εαυτού μου και προσπαθώ να το κερδίσω πίσω.Προσπαθώ να ζω την κάθε μέρα ξεχωριστά.Κάνοντας έναν μικρό απολογισμό της μέχρι τώρα ζωής μου διαπιστώνω ότι


  • στα 36 μου,έχω την ευλογία να έχω δυο υπέροχες κόρες που λατρεύω!
  • έχω την χαρά να διαθέτω εκπληκτικές φιλίες,που αν και δοκιμάζονται,θέλω να πιστεύω πως θα τα καταφέρουν!
  • Η περιπέτεια που πέρασα το καλοκαίρι,με έκανε να συνειδητοποιήσω πολλά πράγματα!
  • έχω την υγεία μου.!
  • είμαι από τους τυχερούς πλέον,που έχουν δουλειά!
  • έχω κοντά μου ανθρώπους που με αγαπούν και με εκτιμούν για αυτό που είμαι!

   36 λοιπόν και για αυτή τη χρόνια θέτω νέους στόχους
     
  • να ζω την στιγμή!
  • να γελάω περισσότερο!
  • να ονειρεύομαι περισσότερο!
  • να γράφω περισσότερο!
  • να σκέφτομαι περισσότερο!
  • να αγαπάω περισσότερο!
  • να γκρινιάζω λιγότερο!
  για να δούμε αν θα πραγματοποιήσω τους στόχους μου...
         

19 Οκτ 2013

ο χορός των βραβείων!

 Βροχή βραβείων τελευταία στη blogόσφαιρα!Και νοιώθω μεγάλη χαρά που έλαβα ακόμα ένα κι εγώ από την αγαπημένη μου Μάχη και το όπου υπάρχει θέληση,υπάρχει και τρόπος!

                                   

                                http://www.all4blogs.gr/arthra/unpaixtable-blogger-award

    Οι κανόνες που πρέπει να ακολουθήσεις μετά την παραλαβή του βραβείου σου,είναι οι εξής.

  • Αναφέρεσαι στο ποιος σου έδωσε το βραβείο
  • πρέπει να απαντήσεις σε 6 ερωτήσεις και στην συνέχεια,σε μια ερώτηση που έθεσε ο unpaixtable για τους επόμενους
  • βάζεις μια δική σου ερώτηση για τους blogger Που θα μεταβιβάσεις το βραβείο
  • Ακριβώς κάτω από την εικόνα του βραβείου που έλαβες,γράφεις το link http://www.all4blogs.gr/arthra/unpaixtable-blogger-award που σε μεταφέρει στην ανάρτηση του All4blogs και μετά ενημερώνεις το All4blogs για να σε βάλει στους συμμετέχοντες.
   Ας αρχίσω λοιπόν

  1) Intro(όνομα,ζωδιο,blog platform)

   Είμαι η Βάσω,βρίσκομαι στη Θεσσαλονίκη,σκορπιός στο ζώδιο

  2) Ποιο είναι το moto του blog σου?

  "Οι μικρές μου στιγμές."Στιγμές τόσο μικρές,αλλά τόσο σπουδαίες στη ζωή μου!

 3) Αν το blogging ήταν παιδικό παιχνίδι,ποιο θα ήταν?

 σίγουρα θα ήταν το "γαϊτανάκι."bloggers από όλο τον κόσμο ενωμένοι 

 4) Οταν γίνω διάσημη blogger,θα...

  μπα...δεν μπορώ τα φώτα της δημοσιότητας.προτιμώ την αφάνεια!

 5) Κάνε φίρμα την λιγότερη δημοφιλή ανάρτησή σου

 ένα φεγγάρι,είχα τις μαύρες μου κι έγραψα αυτό ένα βράδυ που είχα αυπνίες
 http://stvassoyahoogr.blogspot.gr/2012/01/blog-post_15.html

 6)ποια κατηγορία ιστολογίων θα ήθελες να αφανίσεις από την blogόσφαιρα και γιατί?

 αυτά που το μόνο που κάνουν είναι κρίνουν και να κατακρίνουν ανθρώπους και σκέψεις.Που  προσπάθουν να βγάλουν μια εικόνα τελειότητας κρυμμένα πίσω από ανασφάλειες...

 7) Η ερώτηση της Μάχης :Αν έπεφτε στην αντίληψή σας ότι κάποιος είχε αντιγράψει ολόκληρη  ανάρτησή σας χωρίς να αναφέρει την πηγή,πώς θα αντιδρούσατε?

 δύσκολη ερώτηση...θα επικοινωνούσα πρώτα μαζί του,να δω τι θα μου πει.αν το έπεζε  ανήξερος,τότε θα με έβλεπες να βγάζω καπνούς!

 Να και η δική μου ερώτηση για τους επόμενους Unpaixtable bloggers

 αν στις αναρτήσεις σας,λαμβάνατε συνεχώς από κάποιο άτομο αρνητικά σχόλια,πώς θα  αντιδρούσατε?

Ωρα για την απονομή του βραβείου στα επόμενα blog


 ελάτε,παραλάβετε το βραβείο σας και συνεχίστε την παράδοση!!!








15 Οκτ 2013

Ενα βραβείο για καλημέρα!

  Σήμερα το πρωί με περίμενε μια ευχάριστη έκπληξη. Ενα βραβείο από  τη Γιώτα και το Life idea.
Σε ευχαριστώ πολύ Γιώτα μου!

                             

  Πρέπει λοιπόν τώρα να απαντήσω σε κάποιες ερωτήσεις.Ας ξεκινήσω!

1)Τι σε ενέπνευσε και τι σημαίνουν για σένα το όνομα του blog σου και το όνομα, με το οποίο υπογράφεις τα κείμενά σου;

  η αρχική ιδέα της δημιουργίας του blog μου ήταν την κολλητής μου Ειρήνης.Και το έκανα.Ο τίτλος του ήταν πολύ εύκολος,μιας κι εδώ γράφω όντως για τις μικρές μου στιγμές της καθημερινότητας μου με τα παιδιά μου και τους φίλους μου.

2)Αν δεν ήσουν άνθρωπος, τι θα ήθελες να είσαι και γιατί;

 νομίζω πως θα ήθελα να είμαι ο ήλιος,για να μπορώ να ζεσταίνω τους ανθρώπους και να κάνω την ζωή τους λίγο πιο φωτεινή.

3)Αν σε σταματούσαν στον δρόμο απ' το Blog TV και σε ρωτούσαν "Ποιο είναι το χαρακτηριστικό σου γνώρισμα, σύμφωνα με τα λεγόμενα των άλλων;", τι θα απαντούσες; Ποιο είναι;

  αν και αποφεύγω τα φώτα της δημοσιότητας(χαχαχα,πλάκα κάνω)...θα απαντούσα ο αφελής ρομαντισμός μου.Το ότι πάντα ψάχνω να βρω κάτι καλό πίσω από τα προβλημάτα.

3)Ποιο στοιχείο βρίσκεις γοητευτικό και σε κάνει να συνεχίζεις να γράφεις;
  
  το ότι όταν γράφω νοιώθω ελεύθερη.Αδειάζει το μυαλό μου και είμαι χαρούμενη που το μοιράζομαι μαζί σας.

4)Ποια φωτογραφία θα βάζατε για την 'ζωή';

   

  ναι,το ξέρω,θα γίνω γραφική,αλλά για εμένα ζωή είναι τα μικρά μου θαύματα!

5)Αγαπημένη λέξη:


  ελπίζω!

Ηρθε λοιπόν και η σειρά μου να παραδώσω το βραβείο στους επόμενους bloggers!


                                               

24 Σεπ 2013

2 χρόνια bloging

Σήμερα έχω γενέθλια,όχι εγώ δηλαδή,αλλά αυτό εδώ το blog.Το μέρος που μοιράζομαι τις σκέψεις μου και τις μικρές μου στιγμές μαζί σας.


 Πάντα μου άρεσε να γράφω.μικρή έγραφα ποιήματα και είχα την τύχη κάποια από αυτά να δημοσιευτούν και στο περιοδικό "μαθητής" που κυκλοφορούσε τότε.Με θυμάμαι πάντα με ένα χαρτί κι ένα μολύβι να γράφω με τις ώρες...δυστυχώς από τις πολλές μετακομίσεις χάθηκαν όλα...

  Το πώς ξεκίνησα αυτό εδώ το blog το έχω πει αρκετές φορές.Αλλά πάντα θα το λέω και θα το ξαναλέω.Το χρωστάω στην αγαπημένη μου φίλη Ειρήνη.Η Ειρήνη έχει το δικό της blog "το μικρό μου blog"Μου έκανε την τιμή,να φιλοξενήσει εκεί καναδυό αναρτήσεις μου και τότε ήρθε η ιδέα "γιατί δεν κάνεις ένα δικό σου blog και να γράφεις όλα αυτά που σκέφτεσαι;"

 Αυτό ήταν!Η αρχή είχε γίνει.Το blog στήθηκε και η πρώτη επίσημη ανάρτηση,ήταν πια γεγονός!
καλή αρχή!

  Από εκείνη την μέρα,έχω γράψει πολύ...άλλες φορές για να αφηγηθώ τις όμορφες μικρές στιγμές μου με τις κόρες μου,άλλες για να γράψω τους προβληματισμούς μου.

  Γνώρισα πολλά άτομα εδώ μέσα,άτομα που ξεχωρίζουν με τα δικά τους blog.Ενα μεγάλο ευχαριστώ στον καθένα ξεχωριστά,που με διαβάζετε,που σχολιάζετε τα ποστ μου!Εύχομαι αυτή η blogόσφαιρα να συνεχίσει να μεγαλώνει και να μοιράζόμαστε τις σκέψεις μας!

  Κι ένα μεγάλο ευχαριστώ,στην κολλητή μου,στον άνθρωπο που με ώθησε στο να ξεκινήσω,στον άνθρωπο που είναι δίπλα μου όλα αυτά τα χρόνια με την αγάπη του.Ειρήνη μου,σε ευχαριστώ πολύ!


18 Σεπ 2013

ένα γράμμα για τις κόρες μου...

Μικρά μου θαυματάκια,

  είναι τόσα πολλά αυτά που θέλω να σας πω,αλλά κάθε φορά νομίζω πως οι λέξεις βγαίνουν με λάθος τρόπο...ο δρόμος της ζωής δεν είναι εύκολος.εμείς όμως προσπαθούμε να κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε για να σας δώσουμε όλα εκείνα τα εφόδια που θα σας βοηθήσουν να τον διασχίσετε αλώβητες.

  Από την στιγμή που γεννηθήκατε,η ζωή μας άλλαξε,έγινε ομορφότερη.Μας γεμίσατε χαμόγελα και όμορφες εικόνες.Προσπαθούμε να ρουφήξουμε κάθε λεπτό μαζί σας,κάθε σας λέξη,κάθε σας κίνηση,να αποτυπώσουμε στο μυαλό μας όλα εκείνα που θα μας κάνουν να χαμογελάμε κάθε φορά που τα σκεφτόμαστε.



  Σας βλέπουμε να μεγαλώνετε,να αποκτάτε την δική σας προσωπικότητα με τις χάρες αλλά και τα ελαττώματα της,να κάνετε την δική σας προσπάθεια να ενταχτείτε μέσα στον κόσμο.Και τα κατάφερνετε άψογα!Μακάρι όλος ο κόσμος να μπορούσε να δει μέσα από τα δικά σας αθώα παιδικά μάτια.Τότε ίσως να ήταν καλύτερος...

  Κάθε μικρό πραγματάκι που κάνετε,είναι μαγικό,κάθε σας χαμόγελο είναι φωτεινό,κάθε σας βλέμμα είναι ελπιδοφόρο.Πόσο ανάγκη έχουμε αυτό το χαμόγελο εμείς οι μεγάλοι...το έχουμε χάσει...η καθημερινότητα με τα προβλήματά της,μας το έχει σβήσει...εσείς όμως μας δείχνετε τον τρόπο να το ξαναβρούμε.

  Να παλέψετε να γίνετε διαφορετικές από εμάς....να είστε πάντα ανεξάρτητες και απόλυτα σίγουρες για τον εαυτό σας.Να μην αφήσετε κανέναν να σας πείσει πως δεν αξίζετε,γιατί αξίζετε πολλά.Να πολεμάτε για τα θέλω και τα πιστεύω σας.Χωρίς αυτό όμως να σημαίνει πως θα φτάνετε στα άκρα.Να μην επιτρέπετε σε κανέναν να μειώνει την προσωπικότητά σας και να έχετε πάντα ψηλά το κεφάλι σας.Ολα είναι στο μυαλό και εσείς μπορείτε να ξεπεράσετε τα πάντα!

  Να ακολουθήτε τα όνειρα σας γιατί αυτό θα σας κάνει ευτυχισμένες.Και μπορεί το ανέβασμα προς τα εκεί να σας φανεί δύσκολο,αλλά όταν φτάσετε,θα δείτε πόσο όμορφη είναι η θέα από εκεί ψηλά!Μπορείτε να καταφέρετε τα πάντα,αρκεί να το πιστέψετε!

  Κάθομαι και σας κοιτώ και αναρωτιέμαι,αν μπορείτε να φανταστήτε το μέγεθος της αγάπης μας για εσάς.Το πόσο μας αλλάξετε και συνέχιζετε να μας αλλάζετε.Κι αν κάποιες φορές,χάνουμε τον έλεγχο,είναι επειδή ξεχνάμε πως είστε παιδιά και σας αντιμετωπίζουμε σαν μεγάλος κι αυτό ίσως και να είναι το πιο μεγάλο μας λάθος...

  Να θυμάστε πάντα το πόσο σας αγαπάμε,το πως θέλουμε να είστε γερές κι ευτυχισμένες και πως θα κάνουμε τα πάντα για αυτό.Κι αν μερικές φορές γινόμαστε άδικοι μαζί σας και σας πληγώνουμε,να μπορείτε να μας συγχωρείτε...


30 Αυγ 2013

μια μικρή σκέψη...

 Τις τελευταίες μέρες,μια σκέψη περνάει από το μυαλό μου..."άραγε είμαι καλή μαμά;"...λατρεύω τα παιδιά μου,θα έδινα την ζωή μου για αυτά.Τα αγκαλιάζω όσο περισσότερο μπορώ,ανησυχώ για το μέλλον τους,ξενυχτάω δίπλα τους όταν είναι άρρωστα,αλλά αυτό μου δίνει τον τίτλο της καλής μαμάς;

 Σκέφτομαι αν τα φροντίζω σωστά,αν τους δίνω το σωστό παράδειγμα,αν είναι ευτυχισμένα που με έχουν μαμά τους...κοιτάζω την μικρή και τα μάτια μου λάμπουν από ευτυχία.Αυτό το μικρό πλασματάκι που βρίσκεται μπροστά μου,είναι ένας από τους δύο λόγους που η ζωή μου απέκτησε καινούριο νόημα.Σκέφτομαι αν νοιώθει αυτή την τεράστια αγάπη που αισθάνομαι.




  Και ύστερα γυρίζω το βλέμμα μου στη μεγάλη μου.Μπήκε κιόλας στα 14!Κι όμως,εγώ σαν χτες την κράτησα πρώτη φορά στην αγκαλιά μου.Που άκουσα το κλάμα της,που ένοιωσα την ανάσα της,που μύρισα το τέλειο άρωμά της...




 Πόσο άδικη γίνομαι μαζί τους καμιά φορά...ειδικά με την μεγάλη...αφήνω τα προβλήματα της καθημερινότητας να με επηρρεάζουν και το περνάω σε αυτά.Κάνω όλα εκείνα τα λάθη που έλεγα πως δεν θα κάνω ποτέ μαζί τους....κι όμως,αυτά μου λένε καθημερινά το "σ'αγαπώ" και τότε τα ξεχνάω όλα.Χάνομαι μέσα στον μαγικό τους κόσμου,ο χρόνος παγώνει και τότε νοιώθω την ευτυχία να με πλημμυρίζει.

  Λένε πως μια ευτυχισμένη μαμά,είναι και καλή μαμά!Κι αυτό θα προσπαθήσω να κάνω.Να είμαι ευτυχισμένη.Γιατί μεγαλύτερη ευλογία από να τα έχω στην ζωή μου,δεν υπάρχει!Και ξέρω πως θα συνεχίσω να κάνω λάθη,Η μητρότητα βλέπετε,δεν έρχεται με οδηγίες χρήσης.

 Ξέρω όμως πως κάνω ό,τι μπορώ για αυτές.Για να είναι ευτυχισμένες,για να τις βλέπω να χαμογελάνε,γιατί το χαμόγελο τους μου δίνει φτερά.Και ελπίζω κάποια στιγμή να ακούσω από το στόμα τους πως τελικά όντως ήμουν καλή μαμά για αυτές.



18 Αυγ 2013

Σας ευχαριστώ!

  Αν υπάρχει ένα πράγμα για το οποίο είμαι περήφανη,πέρα από τις κόρες μου,είναι οι φιλίες που υπάρχουν στην ζωή μου.Φιλίες δυνατές,αληθινές,που δεν ζητάνε τίποτα κι όμως δίνουν πάρα πολλά!

  Φιλίες που δοκιμάστηκαν και τα κατάφεραν.Που έγιναν πιο δυνατές και συνεχίζουν να μεγαλώνουν!Που με γεμίζουν απλά επειδή υπάρχουν!

  Φιλίες που βρίσκονται χλμ μακρυά κι όμως είναι τόσο κοντά!Στα βάθη της καρδιάς μου,εκεί που λίγοι άνθρωποι έχουν καταφέρει να μπουν!

 Φίλες που ακούν,που συμβουλεύουν,που χαίρονται με την χαρά σου και στεναχωριούνται με την λύπη σου.Φίλες που ξενυχτάνε μαζί μου κάθε βράδυ ψάχνοντας μια λύση...

  Φίλες που αν δεν μιλήσω μαζί τους μια μέρα,αισθάνομαι πως κάτι μου λείπει.Που με γεμίζουν σαν άνθρωπο,που με βοηθούν να γίνω καλύτερη.

  Φίλες που ενώνουν την Αθήνα με την Θεσσαλονίκη και την άκρη του κόσμου!Δεν θα γράψω πολλά,άλλωστε έχω ξαναγράψει για τις φίλες μου.Ενα μεγάλο ευχαριστώ μόνο!Τίποτα άλλο.

  Ενα μεγάλο ευχαριστώ στην αδελφή μου Ειρήνη,για όλα όσα μου έχει δώσει αυτά τα τρία χρόνια.Για την στήριξη και την υποστήριξη!

  Ενα μεγάλο ευχαριστώ στην Δέσποινα,μια ψυχή από την άκρη του κόσμου που ήρθε για να μείνει.Βρήκε μια κενή θέση εκεί στην καρδιά μου και ρίζωσε βαθιά!

    Σας ευχαριστώ για την φιλία σας!Τίποτα λιγότερο,τίποτα παραπάνω!

13 Αυγ 2013

¨θάλασσα είναι η σχέση..."

  Θάλασσα είναι η σχέση,άλλες φορές είναι ήρεμη,άλλες φουρτουνιασμένη.Και όταν έχει φουρτούνα,πρέπει να φανείς ικανός καπετάνιος για να σώσεις το καράβι...

  Να παλέψεις με τα κύματα που χτυπάνε λυσσασμένα.Να μαζέψεις τα πανιά για να μην τα σκίσει ο δυνατός άνεμος.Να κρατήσεις γερά το τιμόνι για να μην πέσεις στα βράχια...

  Σε μια σχέση,υπάρχουν δυο διαφορετικοί άνθρωποι,με διαφορετική νοοτροπία,διαφορετικά πιστεύω,με τις δικές τους παραξενιές,με έναν κοινό όμως στόχο,την ευτυχία...

  Και πρέπει να μάθεις να ακούς,να δέχεσαι,να δίνεις,να βάζεις στην άκρη τον εγωισμό σου και να παλεύεις καθημερινά για να ενισχύσεις τον δεσμό.Και να παλεύεις με σύμμαχο τον σύντροφό σου.Σε μια μάχη,που μόνο σε μια νίκη θα πρέπει να σε οδηγήσει,στην νίκη της ευτυχίας!

  Πρέπει να δείχνεις την αγάπη σου,με πράξεις κι όχι με λόγια,γιατί τα λόγια ξεχνιούνται,χάνονται...οι πράξεις όμως μένουν για πάντα,χαράζονται στο μυαλό και γίνονται αναμνήσεις,αναμνήσεις που μόνο χαμόγελα θα πρέπει να σου φέρνουν...

  Πρέπει να υπάρχει επικοινωνία ουσιαστική.Κοινά ενδιαφέροντα και θέληση να μοιραστείς με τον άνθρωπό σου την χαρά και την λύπη σου.Και να ξέρεις ότι αυτός θα σε στηρίξει,Θα απλώσει το χέρι του και θα σε σηκώσει ψηλά,εκεί που πραγματικά σου αξίζει να είσαι...

  Θα πρέπει να έχεις τα μάτια σου ανοιχτά,να μπορείς να δεις τον σύντροφό σου όπως είναι,χωρίς να σκέφτεσαι το πώς εσύ θα ήθελες να είναι.Χωρίς αυτό να σημαίνει πως θα πρέπει να δίνεσαι ολοκληρωτικά.Κράτα πάντα ένα κομμάτι για εσένα.Γιατί,έτσι θα είναι πιο εύκολο να επανέλθεις αν τα πράγματα πάρουν άλλο δρόμο...

  Δεν θα πρέπει να θεωρείς τον άλλον δεδομένο.Τίποτα δεν είναι δεδομένο.Ούτε εσύ ο ίδιος.Γι'αυτό θα πρέπει καθημερινά να τον ξανακερδίζεις από την αρχή.Να τον ερωτεύεσαι,να σε ερωτεύεται ξανά και ξανά...

  Η αγάπη δεν αρκεί όμως...χρειάζεται να υπάρχει σεβασμός,εμπιστοσύνη,ρομαντισμός...να ξέρεις πως όταν γυρίσεις σπίτι σου,θα σε περιμένει μια ζεστή αγκαλιά κι ένα γλυκό χαμόγελο.Ενας άνθρωπος που και μόνο που θα κάθεται δίπλα σου και θα σου κρατάει το χέρι σου,θα σε κάνει να πηγαίνεις στα ουράνια...

  Αραγε υπάρχει κάποια συνταγή για την τέλεια σχέση?Την έχει κανένας πετύχει?Εγώ πιστεύω πως όχι...αλλά όταν πραγματικά το θέλεις,μπορείς να την πλησιάσεις.Οταν το θέλετε και οι δυο και το δείχνετε...επί της ουσίας κι όχι περιστασιακά με ενέσεις ευτυχίας...γιατί ακόμα κι ο άρρωστος,κάποιες φορές παθαίνει ανοσία στα φάρμακα...

   Θάλασσα είναι η σχέση,άλλες φορές είναι ήρεμη,άλλες φουρτουνιασμένη.Και όταν έχει φουρτούνα,πρέπει να φανείς ικανός καπετάνιος για να σώσεις το καράβι...
  

31 Ιουλ 2013

Τα κύματα...

 Κι έρχεται η στιγμή που συνειδητοποιείς πως έχεις χάσει ένα κομμάτι από τον εαυτό σου...και όσο αν θέλεις να το πάρεις πίσω,σου φαίνεται αδύνατο...πολλές σκέψεις πλημμυρίζουν το μυαλό σου,γίνονται χείμμαρος και νοιώθεις πως σε πνίγουν...




 Βλέπεις τα κύματα να έρχονται κατά πάνω σου και αισθάνεσαι πως δεν μπορείς να κάνεις τίποτα...
περνάνε από το νου σου όλες οι σημαντικές στιγμές που έζησες,στιγμές που σε έκαναν ευτυχισμένο,στιγμές που σε έκαναν αυτό που είσαι...αναθεωρείς τις πράξεις σου,τα λάθη σου,όλα όσα θα μπορούσες να κάνεις διαφορετικά...άραγε,αν είχες την ευκαιρία,θα ξαναέκανες τα ίδια ή θα αντιδρούσες τελείως διαφορετικά;

 και είσαι έτοιμος να πιάσεις πάτο,νομίζεις πως όλα τελειώσαν...και πονάς...θέλεις να αντιδράσεις,να παλέψεις,να κολυμπήσεις προς την επιφάνεια...

και κάπου εκεί βρίσκεις την δύναμη να πολεμήσεις,να μην αφήσεις τα κύματα να αποφασίσουν για το μέλλον σου.Σκέφτεσαι πως τελικά,δεν είσαι μόνος σου,έχεις φίλους να σε τραβήξουν,έχεις οικογένεια να σου δείξουν την έξοδο.Και λίγο πριν το κύμα σκάσει,εσύ είσαι ήδη στην ακτή,νικητής!


και νοιώθεις πιο δυνατός,πιο ήρεμος γιατί ξέρεις πως τίποτα δεν μπορεί να σε νικήσει,αν εσύ δεν του το επιτρέψεις.Γιατί ξέρεις πως στο χέρι σου είναι το αν θα είσαι ευτυχισμένος ή απλά θα καταθέσεις τα όπλα σε μια μάχη που ξεκίνησε χωρίς αιτία.

Και βλέπεις πως η θάλασσα γαλήνεψε,αλλά κυρίως πως γαλήνεψες εσύ!Και αυτό είναι που έχει σημασία τελικά.Να είσαι εσύ ήρεμος και καλά,για να μπορούν να είναι και οι γύρω σου.Και το έκανες για σένα,γιατί το αξίζεις!

και θα δεις πως η θάλασσα ήταν ήρεμη πάντα...απλά κάποιος πέταξε μέσα πέτρες και την τάραξε.Γι'αυτό,άλλη φορά μην επιτρέψεις σε κανέναν να πετάξει πέτρες μέσα της,σου ανήκει και είναι στο χέρι σου να την διατηρήσεις ήρεμη!


με αυτή την ανάρτηση συμμετέχω στο Link party του eleanna's diary


26 Ιουλ 2013

χρόνια σου πολλά μικρό μου θαυματάκι!!!

 Σε κοιτάζω να κοιμάσαι...πόσο μεγάλωσες καρδιά μου!Δεν μπορώ να το πιστέψω πως η γυναίκα που βρίσκεται απέναντι μου,είναι εκείνο το μικρό πλασματάκι που κράτησα στην αγκαλιά μου για πρώτη φορά πριν από 13 χρόνια...


  Αγάπη μου,όσα και να γράψω,δεν θα είναι ποτέ αρκετά για να εκφράσω την αγάπη που νοιώθω για σένα!Και την ευγνωμοσύνη μου.Ναι,την ευγνωμοσύνη μου γιατί με έκανες καλύτερο άνθρωπο.Γέμισες την καρδιά και την ζωή μου με μια αγάπη,που όμοια της δεν είχα αισθανθεί ποτέ!



  Πόση αγάπη μπορεί ένα παιδί να σε κάνει να νοιώσεις!!!Κι εσύ το κατάφερες αυτό!Ησουν πάντα ένα δύσκολο παιδί...κι εγώ μια μάνα που σε ζόρισα αρκετά και ακόμα το κάνω...είναι αλήθεια πως πολλές φορές φοβήθηκα πως σε χάνω...πως απομακρυνόμαστε...αλλά κάθε φορά,κλείνω τα μάτια και σκέφτομαι εκείνη την πρώτη φορά που σε κράτησα στην αγκαλιά μου,που στα μάτια σου είδα όλο μου τον κόσμο!


 Γιατί αυτό είσαι,όλος μου ο κόσμος!Μαζί με την αδελφή σου,είστε ο λόγος που υπάρχω.Και σου υπόσχομαι να είμαι πάντα δίπλα σου,να σε προστατεύω,να σε στηρίζω και κυρίως να σε αγαπάω.

  Κοριτσάκι μου...μωρό μου...γιατί αυτό θα είσαι πάντα για μένα,εκείνο το μικρό μωρό που με έκανε την πιο ευτυχισμένη γυναίκα στον κόσμο!

 Να σε χαιρόμαστε αγάπη μου.Να είσαι γερή και ευτυχισμένη και να φωτίζεις την ζωή μας με εκείνο το μοναδικό φως που εκπέμπουν τα μάτια σου!



 Σε αγαπώ πολύ!!!




σημείωση:αν δεν παίζει το βίντεο,απλά κάντε ανανέωση...






  

18 χρόνια μαζί!

 26 Ιουλίου 2013...πέρασαν κιόλας 18 χρόνια...με καλές και κακές στιγμές....κυρίως με καλές.Και οι καλύτερες?Φυσικά η γέννηση των κοριτσιών μας!

  Πόσο γρήγορα περνάνε τα χρόνια?Θυμάμαι όταν ήμουν στο λύκειο έλεγα "εγώ θα παντρευτώ στα 26 μου"...χαχαχα,πόσο γελασμένη ήμουν!Στα 19 αρραβωνιάστηκα,στα 21 παντρεύτηκα και στα 23 είχα ήδη το πρώτο μου μικρό θαύμα!

  Διπλή γιορτή για εμάς σήμερα.18 χρόνια μαζί και τα 13α γενέθλεια της κόρης μας!Διπλός λόγος να γιορτάζουμε!Ξέρω πως περάσαμε δύσκολα τελευταία,όμως τα καταφέραμε,είμαστε εδώ!Και σίγουρα θα υπάρξουν κι άλλες δύσκολες στιγμές.Οταν όμως αγαπάς αληθινά,παλεύεις και στο τέλος κερδίζεις!Η ζωή είναι γλυκιά όταν την μοιράζεσαι με αυτόν που αγαπάς!



  Σ'αγαπώ γιατί με κάνεις να χαμογελάω...

  Σ'αγαπώ γιατί με κάνεις να θυμώνω...

  Σ'αγαπώ γιατί ακόμα ανατριχιάζω στο άγγιγμα σου...

  Σ'αγαπώ γιατί μου έδωσες τα δύο ομορφότερα δώρα της ζωής μου,τις κόρες μας...

  Σ'αγαπώ γιατί με ανέχεσαι...

  Σ'αγαπώ γι'αυτό και σε ανέχομαι...

  Ξέρω πως πολλές φορές σε ταλαιπωρώ.Με τα νεύρα μου και τα ξεσπάσματά μου...ποτέ όμως δεν έπαψα να σε αγαπώ κι ας μην στο λέω συχνά τελευταία....κι όπως λέει και το τραγούδι "πάνε μέρες που δεν σου 'πα σ'αγαπώ,μα η αγάπη μου για σένα δυναμώνει,πριν να έρθεις ήμουνα στον άνεμο φτερό,τώρα δέντρο που πολύ βαθιά ριζώνει"!

  Σήμερα δεν είσαι εδώ μαζί μου...εγώ όμως σε σκέφτομαι...πολύ...και μου λείπεις...να κάτι ακόμα που δεν σου λέω συχνά...πως όταν δεν είσαι εδώ μου λείπεις πολύ...


  Και ξέρω πως περνάς δύσκολα μακρυά μας...και για μας δεν είναι εύκολο...σκέψου όμως πως είναι για το καλό μας...και αν το σκεφτείς λίγο καλύτερα,ίσως τελικά μας κάνει καλό αυτή η απόσταση...που ξέρεις?

  !8 χρόνια μαζί!Η μισή μου ζωή!Πότε περάσαν τόσα χρόνια αγάπη μου?Σαν χτες μου φαίνεται που γνωριστήκαμε και τώρα είμαστε εδώ,παντρεμένοι με δυο υπέροχες κόρες να συμπληρώνουν την ευτυχία μας!

     Χρόνια μας πολλά μωρό μου κι εύχομαι τα χρόνια που θα ακολουθήσουν,να είναι  καλύτερα!

                        Σ'ΑΓΑΠΩ ΠΟΛΥ!!!






σημείωση:αν δεν παίζει το βίντεο,απλά κάντε ανανέωση...





  

22 Ιουλ 2013

ένα ποίημα και ένα τραγούδι για σένα!

  Έχω πολλές φορές γράψει για το πόσο σημαντικό ρόλο παίζει η φιλία στη ζωή μου.Ίσως τον μεγαλύτερο,μετά την αγάπη φυσικά.

  Δεν μπορώ όμως να μην ξαναγράψω,όταν καθημερινά αποδεικνύεται ότι η επιλογή που έκανα βάζοντας στη ζωή μου κάποιους ανθρώπους,ήταν η καλύτερη που θα μπορούσα να κάνω!

  Είναι απίστευτη η χημεία που μπορεί να υπάρξει ανάμεσα σε δυο ανθρώπους!Αυτό το δέσιμο που τους κάνει να εμπιστεύονται ο ένας τον άλλο ολοκληρωτικά.Φίλους έχουμε όλοι,είναι λίγοι όμως εκείνοι που θα καταφέρουν να έχουν μια μόνιμη θέση στην καρδιά μας!

  Δεν υπάρχει χαρτί,σελίδα ή blog που να χωράει τη φιλία μου με την "αδελφή" μου,την Ειρήνη.Τον άνθρωπο που είναι κοντά μου,παρά τα λάθη μου και τα ελαττώματά μου.Τον άνθρωπο που προσπαθεί να μου φτιάξει την διάθεση όταν εγώ είμαι πεσμένη.Τον άνθρωπο που με ακούει όποτε το έχω ανάγκη(δηλαδή συχνά!)Τον άνθρωπο που εμπιστεύομαι περισσότερο από όλους και που νοιώθω πιο κοντά μου,παρόλο που μένει στην Αθήνα.

  Γνωριζόμαστε μόλις 3 χρόνια κι όμως,είναι σαν να ξέρουμε η μία την άλλη μια ζωή.Και η φιλία μας μεγαλώνει μέρα με την μέρα και γίνεται πιο δυνατή!Αυτό νομίζω πως είναι και το πιο σημαντικό σε μια φιλία!Αργήσαμε να γνωριστούμε,αλλά όπως λένε το καλό πράγμα αργεί να γίνει!




 Το ότι υπάρχουν οι φίλοι μας στη ζωή μας,δεν σημαίνει ότι το γεγονός πως θα μείνουν σε αυτή για πάντα είναι δεδομένο.Χρειάζεται να προσπαθείς καθημερινά να διατηρείς την σχέση σου μαζί τους και να κάνεις ότι μπορείς για να τους δείχνεις πόσο πολύτιμοι είναι για σένα.

 Ο αληθινός φίλος είναι αυτός που δεν φοβάται να σου πει την αλήθεια,όσο σκληρή και να είναι,όταν σε βλέπει να παίρνεις λάθος δρόμο.Αυτός που δεν θα σε κρίνει,αλλά θα σε συμβουλέψει.Είναι αυτός που ξέρει πότε τον χρειάζεσαι και έρχεται σε κοντά σου χωρίς να του το ζητήσεις.

   Διάβασα ένα ποίημα σε κάποιο site και έγραφε πως αν θέλουμε,μπορούμε να το στείλουμε σε έναν φίλο μας.Γι'αυτό κι εγώ το βάζω εδώ για να το διαβάσεις...


My best friend!

You've been there for me
through the good times and bad
I know I can count on you
to be there when I'm sad

Life without you
just wouldn't be right
I wouldn't be able to get through
each day and night

When I've had a bad day
I know that you're only a call away
When life takes that crazy turn
You are always there to help me learn

We've had so many good times together
I know we'll be best friends forever
No matter where we are
I know we'll never be too far

You're my idol, my sister, my friend
We'll be together till the end
Even when we're old and gray
You'll be here still,
to help me get on my way

                                       

  και φυσικά το τραγούδι που για μένα εκφράζει απόλυτα την φιλία μας!




     Σε ευχαριστώ για άλλη μια φορά που είσαι η φωνή της λογικής!Που είσαι εδώ!

    Σε αγαπώ πολύ φιλενάδα και ελπίζω ή ,μάλλον είμαι σίγουρη πως αυτή η φιλία θα κρατήσει για πάντα!





21 Ιουλ 2013

ένα βραβείο για μένα!




  Χτες η αγαπημένη μου φίλη Ειρήνη και  το μικρό μου blog ,μου χάρισε ένα ακόμα βραβείο.Την πρώτη φορά που έλαβα ένα βραβείο δεν γνώριζα το τι θα έπρεπε να κάνω.Οτι δηλαδή θα έπρεπε κι εγώ με την σειρά μου να το δώσω κάπου αλλού.Μετά όμως έμαθα.


  Τα βήματα που θα πρέπει να ακολουθήσω,είναι τα εξής:
1.Να ευχαριστήσω το άτομο που μου έκανε την τιμή να μου δώσει αυτό το βραβείο.
2.να απαντήσω σε κάποιες ερωτήσεις
3.να δώσω κι εγώ με την σειρά μου το βραβείο σε 7 blog και φυσικά να τους ενημερώσω για την παραλαβή του

  Ας ξεκινήσω λοιπόν!

1..Να ευχαριστήσω το άτομο που μου έκανε την τιμή να μου δώσει αυτό το βραβείο.

    Σε ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου αγαπημένη μου φιλενάδα για αυτό το βραβείο.Εσύ ήσουν αυτή που με παρότρυνε να ξεκινήσω αυτό το blog,οπότε αυτό το βραβείο ανήκει και σε εσένα!

Αγαπημένο περιοδικό

   Δεν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο περιοδικό που διαβάζω,αλλά έχω πάθος με τα σταυρόλεξα κάθε τύπου.Από μικρή το είχα αυτό το πάθος και μάλλον οφείλεται στο γεγονός πως το ίδιο έκανε και ο μπαμπάς μου.

Αγαπημένος τραγουδιστής-μουσική

  Εντάξει,το ομολογώ,είμαι Βασιλόπληκτη μέχρι θανάτου.Και φυσικά εννοώ τον Παπακωνσταντίνου.Εχω όλη την δισκογραφία του όπως και το βιβλίο που έχει κυκλοφορήσει για αυτόν.Είναι ο μόνος που καταφέρνει με τα τραγούδια του να με ηρεμήσει και να με εκφράσει απόλυτα!
  Όσο αφορά μουσική,ακούω τα πάντα,εξαρτάται από την ώρα και την διάθεση

Αγαπημένη you tube guru

Το you tube υπάρχει συνέχεια ανοιχτό σε ένα παράθυρο στον υπολογιστή μου.Μιας και δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς μουσική,εκεί ακούω όσα θέλω να ακούσω.

Αγαπημένο είδος μακιγιάζ

Το μακιγιάζ ποτέ δεν ήταν το φόρτε μου.Πιο πολύ αγγαρεία θα έλεγα.Τις φορές που πρέπει αναγκαστικά να βαφτώ,βάφομαι τόσο διακριτικά που με το ζόρι το καταλαβαίνεις.

Αγαπημένο μέρος διαμονής

  Ίσως σας φανεί περίεργο,αλλά θα πω το σπίτι μου.Οταν είμαι όμως τελείως μόνη μου και χαλαρώνω,ξεκουράζομαι,αδειάζω το μυαλό μου...

Αγαπημένη ταινία

η πόλη των αγγέλων με τον Nikolas Cage και την Meg Ryan.



Πόσα ζευγάρια παπούτσια έχεις

  πολύ λιγότερα από όσα θα ήθελα.Και τα πιο πολλά αθλητικά,μιας και σπάνια να με δείτε επίσημα ντυμένη.

Αγαπημένο χρώμα

  το μαύρο.Πάει με όλα και μπορείς να το φορέσεις όλες τις ώρες.

Και τώρα,σειρά έχει η απονομή!


  Μακάρι να μπορούσα να δώσω κι άλλα βραβεία.Υπάρχουν τόσα πολλά αξιόλογα blog στην μπλοκόσφαιρα.Και μέσα από αυτά μαθαίνουμε ο ένας για τον άλλον και πολλές φορές παίρνουμε μαθήματα και δύναμη!!!





15 Ιουλ 2013

ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΤΕ!!!

  Έλα,χαμογέλασε!Μπορείς!Δεν θέλει μεγάλη προσπάθεια!Εστω λίγο!Είναι εύκολο,θα δεις.Αρκεί να σκεφτείς κάτι όμορφο!Και σίγουρα υπάρχουν όμορφα πράγματα στη ζωή σου,έτσι δεν είναι?

  Εχεις την υγεία σου,έχεις ανθρώπους να σε αγαπούν και να σε σκέφτονται,έχεις μια όμορφη οικογένεια,τι άλλο θέλεις?

  Γιατί θα πρέπει να αναλωνόμαστε σκεφτόμενοι όσα δεν έχουμε?Κι ακόμα κι αν τα αποκτήσουμε,πάλι θα θέλουμε το κάτι παραπάνω...έτσι είναι δυστυχώς ο άνθρωπος...ποτέ δεν αρκείται με όσα έχει...


  Μια φίλη πρότεινε να αρχίσει η βδομάδα με θετικές σκέψεις.Κι έχει δίκιο.Θα πρέπει να αφήσουμε στην άκρη την μιζέρια που μας τρώει τελευταία και να δούμε όλα τα θετικά πράγματα που μας συμβαίνουν.

   Μετά από την μικρή περιπέτεια με την υγεία μου,αποφάσισα να βλέπω αλλιώς τα πράγματα.Η ζωή είναι πολύ μικρή για να καθόμαστε και να "κλαιγόμαστε" για το κακό που μας βρήκε...αν το σκεφτείτε όμως λίγο,θα δείτε πως τα πράγματα δεν είναι και τόσο κακά.Ναι,υπάρχει κρίση και μάλιστα μεγάλη.Με το να κλαίμε την μοίρα μας όμως διορθώνουμε την κατάσταση ή απλά χειροτερεύουμε το πως αισθανόμαστε?

  Μια νέα βδομάδα άρχισε κι εγώ αποφάσισα να αφήσω πίσω μου τις κακές σκέψεις(ξέρω πως θα υπάρξουν κάποιες βέβαια) και να την αρχίσω με θετικές σκέψεις και συναισθήματα!

   "Είμαι η Βάσω και είμαι καλά!Εχω μια υπέροχη οικογένεια που με γεμίζουν μοναδικές στιγμές και εμπειρίες.Εχω αγαπημένες φίλες που με στηρίζουν και με κάνουν να χαμογελάω καθημερινά.Εχω την υγεία μου όπως και οι άνθρωποι που αγαπώ και νοιάζομαι.Ναι,είμαι ευτυχισμένη και θα πολεμάω καθημερινά να διατηρίσω αυτήν την ευτυχία και αν είναι δυνατόν να την μεγαλώσω!"

  Εμπρός λοιπόν,κάντε κι εσείς το ίδιο!Δεν θέλει πολύ προσπάθεια!

         ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΤΕ κι όλα θα τα δείτε διαφορετικά!

                                   ΑΞΙΖΕΙ!!!!

13 Ιουλ 2013

μια έκπληξη για την Στέλλα!

  Πόση χαρά μπορεί να δώσει κάτι σε ένα παιδί!και πόση χαρά μπορείς να νοιώσεις βλέποντας το παιδί σου πραγματικά ευτυχισμένο!

  Όταν πηγαίναμε στο πάρκο,η Στέλλα στεναχωριόταν γιατί οι φίλοι της είχαν το ποδήλατό τους,ενώ το δικό της ήταν στο χωριό.Ετσι λοιπόν,αποφασίσαμε,τώρα που θα γυρνούσε μόνος του ο Δημήτρης από το χωριό να της το έφερνε.Εκείνος όμως,έκανε κάτι ακόμα καλύτερο.Της έφερε ένα καινούριο!



  Δεν πρόλαβε καλά καλά να το κατεβάσει από το αυτοκίνητο κι εκείνη είχε ήδη ανέβει πάνω κι ετοιμαζόταν για την πρώτη της βόλτα!Ηταν πολύ χαρούμενη κι αυτό το έβλεπες στο πρόσωπο της!



  Τελικά δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο,από το να βλέπεις το παιδί σου ενθουσιασμένο.Γιατί στην ζωή αυτό έχει σημασία.Οι μικρές δόσεις ευτυχίας που σε γεμίζουν τα παιδιά σου!Αυτό μετράει κι εγώ είμαι πολύ χαρούμενη που ήμουν εκεί για να το ζήσω!



  Αρχίζουν οι βόλτες μας λοιπόν!Είμαι σίγουρη,πως αυτό το δώρο θα της μείνει αξέχαστο!


29 Ιουν 2013

πέρασε κι αυτό!!!

 Κάθε μέρα μαθαίνουμε κάποια πράγματα για συνανθρώπους μας και σκεφτόμαστε "ευτυχώς δεν είμαι εγώ"...θεωρούμε τον εαυτό μας άτρωτο...πόσο λάθος κάνουμε...τυχερό πρέπει να τον θεωρούμε...τυχερό που έχουμε την υγεία μας...τυχερό που έχουμε τις οικογένειες μας...τυχερό που έχουμε ανθώπους να μας νοιάζονται και να μας αγαπούν...
  
 Ποτέ δεν φανταζόμουν πως κάτι κακό μπορεί να μου συμβεί...θεωρούσα πως παρά τα προβλήματα που κατά καιρούς αντιμετώπιζα,εγώ θα ήμουν δυνατή και έτοιμη να ανταπεξέλθω.Οταν όμως πριν από περίπου ένα μήνα έμαθα,πάγωσα....πήγα για την καθιερωμένη μου εξέταση που κάνω κάθε δυο χρόνια και το αποτέλεσμα με έκανε να χάσω τη γη κάτω από τα πόδια μου...

 Καλοήθης όγκος στο στήθος....μήπως δεν άκουσα καλά?Μήπως οι λέξεις παίζουν παιχνίδι στο μυαλό μου?Κι όμως....ήταν η αλήθεια...οι ώρες που ακολούθησαν ήταν πολύ δύσκολες...έκλαιγα και σκεφτόμουν το χειρότερο σενάριο...φοβήθηκα πολύ...ίσως για πρώτη φορά στη ζωή μου ένοιωσα αδύναμη...φοβήθηκα...όχι για μένα...για τα παιδιά μου...αυτά σκεφτόμουν...τι θα γινόταν αν...ναι,μου είπαν πως ήταν καλοήθης,αλλά μέχρι να έβγαινε και να γινόταν η βιοψία,εγώ θα ζούσα με αυτό το φόβο...

 Ευτυχώς,σε όλο αυτό,είχα κοντά μου ανθρώπους που με στήριζαν,μου έλεγαν τις δικές τους παρόμοιες εμπειρίες,με άκουγαν...και πάντα μου έδιναν δύναμη.Και κατάφερνα να κρυφτώ και να μην δείχνω τον φόβο μου.Ολοι έβλεπαν πως το αντιμετώπιζα ψύχραιμα...όλοι εκτός την κολλητή μου...αυτή ήταν εκεί τα βράδια που με έπιανε το παράπονο...που έκλαιγα...που ήθελα κάπου να μιλήσω...και πάντα,πάντα μου έλεγε κάτι που  μου έδινε κουράγιο και δύναμη!

  Και οι μέρες περνούσαν...όσο πλησίαζε η μέρα που θα έμπαινα στο νοσοκομείο,τόσο πιο δύσκολο μου φαινόταν...δεν μπορούσα να πιστέψω πως κάτι τέτοιο συνέβαινε σε εμένα...κι όμως...ήταν αλήθεια...κι έπρεπε να το αντιμετωπίσω...ότι κι αν γινόταν,εγώ έπρεπε να είμαι δυνατή.Και το ξαναλέω,όχι για μένα,αλλά για τις κόρες μου!

 Την μέρα της εισαγωγής μου,ήμουν πολύ ήρεμη.Λες κι όλο αυτό συνέβαινε σε κάποιον άλλον.Ισως γιατί κατά βάθος ήθελα να τελειώνω με αυτό,όποιο κι αν ήταν το αποτέλεσμα.Βέβαια,ένα σοκ το έπαθα,αφού πήγα για επέμβαση στο ένα στήθος και τελικά βρέθηκα να κάνω και στα δυο,μιας και είχε βγει κι ένας μικρός όγκος και στο άλλο...ο γιατρός όμως μας καθησύχασε!Ηταν 100% καλοήθεις και τους καθάρισε τελείως!Τώρα δεν είχα τίποτα να φοβάμαι!

 Οταν κάτι τετοιο σου συμβαίνει,αναθεωρείς πολλά πράγματα.Μαθαίνεις να δίνεις σημασία σε απλά μικρά γεγονότα,προσπαθείς να απολαμβάνεις όλες τις στιγμές της καθημερινότητας σου σαν να είναι οι τελευταίες.Και κυρίως,βλέπεις ποιοι είναι αυτοί που πραγματικά στέκονται δίπλα σου.Ενα μεγάλο ευχαριστώ λοιπόν,σε όλους εσάς,που μου δώσατε δύναμη,θετική ενέργεια και ποθ μου δείξατε πως πραγματικά με σκέφτεστε!

 Πέρασε κι αυτό... Τώρα έμεινε η ανάρρωση...αυτό όμως είναι το εύκολο κομμάτι!!!

      πραγματικά σας ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου!


4 Ιουν 2013

Ενα μεγάλο ευχαριστώ!

  Είναι κάποιες στιγμές στη ζωή σου,που έρχονται τα πάνω κάτω...που νομίζεις δεν μπορείς να αντέξεις άλλα χτυπήματα και αναζητάς τρόπο να ξεφύγεις  ...και τότε εμφανίζονται αυτοί,οι φίλοι ¨άγγελοι¨".Αυτοί που είναι εκεί για να σε στηρίξουν,να σου δώσουν το χέρι σου να σηκωθείς όταν πέσεις,να σε ακούσουν,να σου δώσουν δύναμη.

  Αυτοί που σε στηρίζουν αθόρυβα,χωρίς να σου ζητάνε κάποιο αντάλλαγμα για τις "υπηρεσίες" τους...αυτοί που σε σέβονται και αν και σας χωρίζει μεγάλη απόσταση,είναι σαν να περπατάνε μαζί,αγκαλιασμένοι!Αυτοί που σε κοιτάνε στα μάτια και βλέπουν την ψυχή σου και το ποιος πραγματικά είσαι.Αυτοί που δεν ψάχνουν ευκαιρία να σε χτυπήσουν...

  Αυτοί,που ενώ δεν σε γνωρίζουν,αποδεικνύονται καλύτεροι φίλοι,από αυτούς που υποτίθεται  πως σε ήξεραν...αυτοί που δεν διακατέχονται από ανασφάλειες και ψυχώσεις.Αυτοί που μπήκαν στην ζωή σου αναπάντεχα και την έκαναν λίγο πιο φωτεινή...

  Και ξαφνικά χάνεις τον κόσμο κάτω από τα πόδια σου....ένα πρόβλημα υγείας σε κάνει να αναθεωρήσεις τις απόψεις και τις προτεραιότητές σου...και αποφασίζεις να ασχοληθείς με πιο ουσιαστικά πράγματα από την κακία και την μικροπρέπεια μερικών...όχι γιατί είσαι ανώτερος άνθρωπος,αλλά γιατί απλά έπαψε να σε ενδιαφέρει!

  Όπως πολύ σωστά λέει και η κολλητή μου,όλα γίνονται για κάποιο λόγο!Και μπορεί αυτόν τον λόγο να μην μπορούμε εύκολα να τον κατανοήσουμε,αλλά με τον χρόνο συνειδητοποιούμε τι θέλει να πει ο ποιητής...

  Χάρη λοιπόν σε όλους αυτούς τους ανθρώπους,αποφάσισα πως ήρθε η ώρα να ασχοληθώ λίγο και με μένα.Σε αυτή την δύσκολη στιγμή της ζωής μου,βλέπω πως υπάρχουν άτομα που πραγματικά νοιάζονται και αυτό με κάνει να αισθάνομαι πολύ τυχερή!Δεν υπάρχει πιο όμορφο πράγμα από αυτό!Και ξέρω,πως ακόμα κι αν νοιώθω τρομοκρατημένη κι ας είναι μια επέμβαση ρουτίνας,ακόμα κι αν φοβάμαι για το τι μπορεί να συμβεί,ξέρω πως η θετική ενέργεια που παίρνω και τα λόγια που ακούω από αυτούς,θα μου δώσουν την δύναμη να το ξεπεράσω κι αυτό και να γίνω ακόμα πιο δυνατή!

    Ενα μεγάλο ευχαριστώ λοιπόν!
                             
                                 Και ξέρετε πολύ καλά σε ποιες το λέω!

29 Μαΐ 2013

  Από μικρή μου άρεσε να γράφω.Στο δημοτικό έγραφα ποιήματα που δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό "μαθητής"στο γυμνάσιο έγραφα κείμενα και τα κρατούσα σαν ημερολόγιο.Δυστυχώς όμως όταν πλημμύρισαν οι αποθήκες μας όλα καταστράφηκαν...
  Για αρκετό διάστημα είχα εγκαταλείψει το γράψιμο,μέχρι που πριν 2 χρόνια περίπου,άρχισα να ξαναγράφω με την μορφή σημειώσεων στο fb.Τότε.η αγαπημένη μου φίλη,Ειρήνη,μου πρότεινε να της στέλνω κάποια κείμενα μου και να τα δημοσιεύει εκείνη στο blog της.Και αυτό έκανα για λίγο,μέχρι που με παρότρυνε να κάνω ένα δικό μου blog. Και το έκανα!
  Εχουν περάσει δυο χρόνια από τότε...και όποτε νοιώθω την ανάγκη,κλείνομαι εδώ,στο καταφύγιο μου και γράφω για τις μικρές μου στιγμές.Πριν λίγες μέρες λοιπό,πήρα ένα βραβείο,από την Ειρήνη,την δημιουργό του blog "το μικρό μου blog"Αισθάνθηκα πραγματικά πολύ συγκινημένη.Βραβείο?Για μένα?
 Τώρα είναι η σειρά μου να δώσω το βραβείο αλλού και να απαντήσω στις παρακάτω ερωτήσεις!

 1))Τι σας οδήγησε να ξεκινήσετε το blog σας.

το είπα και παραπάνω.Η κολλητή μου,Ειρήνη.Και ομολογώ πως αυτή ήταν μια από τις καλύτερες ιδέες που μου έχει δώσει!

2)Ποιο το θέμα του blog σας/με τι ασχολείται.

εδώ γράφω για πράγματα που με απασχολούν,για σκέψεις που περνάνε από το μυαλό μου και για τις υπέροχες μικρές στιγμές που μου δίνουν οι κόρες μου!

3)Από πού βρίσκεται την έμπνευσή σας.

από παντού.Από τα παιδιά μου,από την καθημερινότητα,από τα διάφορα blog που διαβάζω στον κόσμο του internet!

 4)Σχεδιάζεται από πριν το περιεχόμενο του blog σας;

πολλές φορές,γράφω αυτά που σκέφτομαι σε ένα χαρτί και τα διαβάζω ξανά και ξανά μέχρι να καταλήξω στην τελική μορφή του κειμένου!

5)Έχετε νέες ιδέες για το blog σας;

μιας και είμαι σχετικά καινούρια σε αυτό,ακόμα το ψάχνω.Ευτυχώς παίρνω ιδέες και γνώμες από την κολλητή μου και ελπίζω κάποια στιγμή,να φτάσω το blog μου σε ένα αρκετά ικανοποιητικό επίπεδο!

6)Πόσο χρόνο αφιερώνετε στο blog σας.

λόγω του περιορισμένου χρόνου και των υποχρεώσεων,όχι όσο θα ήθελα,αλλά που θα μου πάει?

7)Ποια είναι η καλύτερη στιγμή για εσάς να δημιουργήσετε;

το βράδυ,όταν όλοι κοιμούνται και γω απολαμβάνω την ηρεμία μου.Τότε μπαίνουν όλες οι σκέψεις μου πιο εύκολα σε σειρά!

8)Τι θα θέλατε να ξέρει ο κόσμος για εσάς;

νομίζω πως όποοιος διαβάζει το blog μου,ξέρει το ποια είμαι και το τι αισθάνομαι.Εδώ βγαίνει η αλήθεια που κρύβω μέσα μου και τίποτα παραπάνω!

9)Ποια είναι τα χόμπι σας.

επόμενη ερώτηση παρακαλώ!!!κάποτε είχα αρκετά...τώρα έχουν περιοριστεί στο διάβασμα και στο blog μου.Αν και το πιο ενδιαφέρον μου χόμπι,είναι οι στιγμές με τα παιδιά μου!!!



Και ήρθε η ώρα της απονομής.Συγχωρήστε με,γιατί το κάνω πρώτη φορά αυτό,αλλά σας υπόσχομαι την επόμενη να το κάνω καλύτερα!

1)στο ""το μικρό μου blog" της αγαπημένης μου Ειρήνης!

2)στο babisthouhgts που πραγματικά γράφει αυτά που θα μπορούσε να σκέφτεται ένα μωρό!

8)στο lolipop

9)στο the cookie cat 

10)στο   my blueprint

11)στο mommywiki 


αυτό λοιπόν το βραβειάκι είναι για εσάς!

είναι πραγματικά πολύ όμορφο να μοιράζεσαι πράγματα και σκέψεις μέσα από τον κόσμο του internet.
Αγαπημένοι-ες blogger έπεται και συνέχεια!