menu

Αρχική About me σκέψεις blogging παίζοντας με τις bloggers guest posts Οι ιστορίες μου

logo

οι μικρές μου στιγμές...τόσο μικρές...αλλά τόσο μεγάλες!!!

19 Σεπ 2012

παιδί στην εφηβεία...βοήθεια...

Εδώ και 13 σχεδόν χρόνια,έχω βάλει σκοπό της ζωής μου,να κάνω το καλύτερο που μπορώ για να είναι τα παιδιά μου ευτυχισμένα.Ξέρω πως έχω κάνει αρκετά λάθη,ειδικά με την μεγάλη κόρη μου,αλλά παλεύω καθημεριννα να τα διορθώσω και να μην τα επαναλάβω,κάτι που είναι πολύ δύσκολο,ειδικά τώρα που περνάμε την δύσκολη εποχή της εφηβείας...
Είναι μια εποχή,που το μόνο που βλέπει σε μένα,είναι λάθη...με αποτέλεσμα οι συγκρούσεις μας να είναι έντονες και καθημερινές....νοιώθω πως απομακρύνεται από μένα,πως την χάνω και μαζί της χάνω και ένα κομμάτι από εμένα...
Δοκιμάζει τα όρια μου,φέρεται με αγένεια και επιζητεί την ανεξαρτησία της.Και στην προσπάθεια μου να θέσω όρια με την συμπεριφορά της,το μόνο που καταφέρνω είναι να την στρέφω εναντίον μου...Ολο αυτό που περνάω μαζί της με έχει διαλύσει...προσπαθώ να της μιλήσω είτε με το καλό είτε με φωνές, χωρίς αποτέλεσμα...είναι πολύ λεπτές οι ισορροπίες που πρέπει να κρατήσω και ομολογώ πως δεν τα καταφέρνω καθόλου...
Γίνονται τεράστειες αλλαγές στον εσωτερικό της κόσμο,κάτι που με βρήκε απροετοίμαστει,όπως κι αυτήν φαντάζομαι.Δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο,να προσπαθείς να συμβιώσεις με έναν έφηβο,αλλά ειλικρινά προσπαθώ...έρχονται όμως στιγμές που απελπίζομαι και σκέφτομαι πως το μόνο που κάνω είναι λάθη...
Το καταλαβαίνω πως είμαι αυστηρή μαζί της,δεν μπορώ όμως να ανεχτώ τον τρόπο που μου μιλάει και που θέλει πάντα να έχει τον τελευταίο λόγο(αυτό το πήρε από εμένα).Και δεν μπορώ να ανεχτώ τον τρόπο που φέρεται στην μικρή μου κόρη.Σίγουρα είναι δύσκολο για αυτήν το ότι έχασε τα "πρωτεία",αλλά δεν είναι σωστό να ξεσπάει πάνω της...
Νοιώθω πως το διασκεδάζει να με βλέπει να αναιρώ κανόνες που έθεσα και να αποτυγχάνω να της επιβληθώ..έχουμε φτάσει σε ένα σημείο,που η συζήτηση μεταξύ μας είναι σχεδόν ακατόρθωτη,μιας και πάντα καταλήγουμε σε καυγά...ίσως αυτό είναι και το πιο δύσκολο για έναν γονέα.... όταν όμως κλείνεται στην αγκαλιά μου,τότε νοιώθω πως είναι εκείνο το μικρό πλασματάκι που κράτησα για πρώτη φορά και που με έκανε τον πιο ευτυχισμένο άνθρωπο στη γη!
Μεγάλωσε...έχω αρχίσει και ανησυχώ πια για την εξέλιξη της.Στο γυμνάσιο οι πειασμοί είναι πολύ και τρέμω στην ιδέα πως μπορεί να παρασυρθεί από "μοντέρνους" φίλους... Παρακαλώ καθημερινά το Θεό να την προστατεύει και να μπορεί να κρίνει σωστά τις π΄ραξεις και τις συνέπειες τους.
Εγώ,το μόνο που μπορώ να κάνω,είναι να είμαι πάντα δίπλα της και να την στηρίζω.Και να ελπίζω πως θα περάσει γρήγορα αυτό που ζούμε και να φτιάξουν τα πράγματα μεταξύ μας γιατί την έχω ανάγκη...
 
το ξέρω πως είναι δύσκολο να με καταλάβει,ελπίζω όμως να γίνει αυτό για να συνειδητοποιήσει ότι την αγαπώ και δεν θα έκανα τίποτα για να την πληγώσω...

3 Σεπ 2012

ΓΙΑ ΤΗΝ ΦΙΛΗ ΜΟΥ ΕΙΡΗΝΗ

Η φετινή χρονιά ήταν πολύ δύσκολη για μένα.Με πολλές αλλαγές και πολύ εκνευρισμό.Ζορίστηκα για να εντυμετωπίσω όσα μου συμβαίναν,αλλά ευτυχώς μέχρι στιγμης τα κατάφερα.Είχα τις φίλες μας κοντά μου να με στηρίζουν(ευτυχώς ήμουν τυχερή)
Εδώ και καιρό ήθελα να κάνω κάτι για μένα,να πάω ένα ταξίδι,να ηρεμήσω και να βάλω τις σκέψεις μου σε μια σειρά.Και μετά από κόπο τα καταφέρα.Έφυγα για 3ημερο σε μια αγαπημένη μου φίλη στην Αθήνα.
Από την πρώτη στιγμή με έκανε να αισθανθώ σαν να ήμουν στο σπίτι μου.Ευτυχώς,αυτή τη φορά ήμουν ήρεμη ψυχολογικά,οπότε η διάθεση μου ήταν στα πάνω της.Συζυτήσαμε πολύ,κυρίως για ταο πιο ευτυχισμένο κομμάτι της ζωής μας,τα παιδιά μας.
Είναι από τα άτομα που νοιώθω πως μαζί τους μπορώ να συζητήσω τα πάντα και αυτό κάνω.Αν και μας χωρίζουν χιλιόμετρα,εκείνη είναι πάντα εδώ να με ακούσει.Να μοιραστεί μαζί μου τη χαρά ή τη λύπη μου.Μου στάθηκε στη πιο δύσκολη φάση της ζωής μου και αυτό είναι κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ.Και γι'αυτό το λόγο,θα ήθελα μέσα από το blog μου να απευθυνθυθώ σε εκείνη και να της πω ένα μεγάλο ευχαριστώ!
                    Στην αγαπημένη μου φίλη,Ειρήνη!
"Ειρήνη μου,ό,τι και να πω,θα είναι λίγο.Είσαι από τους ανθρώπους με "α" κεφαλαίο.Νοιώθω πολύ τυχερή που σε έχω φίλη.Σε γνωρίζω μόνο ένα χρόνο,αλλά νοιώθω πως σε ξέρω χρόνια.Μαζί σου μπορώ να μοιραστώ τα πάντα γνωρίζοντας πως θα με ακούσεις και θα μου πεις πραγματικά αυτό που σκέφτεσαι χωρίς υπεκφυγές.
Ήσουν εδώ για μένα όποτε χρειάστηκα κάποιον να μιλήσω.Ξέρεις πόσο δύσκολα πέρασα τον τελευταίο καιρό και πως οι συζητήσεις μαζί σου με βοηθούσαν να ηρεμήσω και να βάζω τις σκέψεις μου σε μια τάξη.Ακόμα κι όταν γινόσουν αυστηρή μαζί μου,ήξερα πως το έκανες επειδή ήθελες να είμαι ευτυχισμένη.
Θυμάμαι κάθε συζήτηση που κάναμε,ε'ιτε από το τηλέφωνο,είτε με τις ώρες στο fb προσπαθώντας να βρούμε μαζί μια λύση σε αυτά που με απασχολούσαν.Και πραγματικά με βοήθησες πολύ με όσα μου είπες.
Οι λίγες μέρες που περάσαμε μαζί όταν ήρθες στη Θεσσαλονίκη,αλλά και αυτές όταν ήρθα εγώ Αθήνα,νοιώθω πως μας έφεραν ακόμα πιο κοντά και δυνάμωσαν την φιλία μας.Μια φιλία που ελπίζω να κρατήσει για πάντα!
Κάποια στιγμή  μου είχες πει πως συγκινήσε που βλέπεις πως σε αυτή την ηλικία μπορείς ακόμα να κάνεις φίλους αδελφούς.Θυμάσαι τι σου απάντησα;Πως άνθρωποι σαν κι εσένα,μόνο φίλους αδελφούς θα μπορούσαν να έχουν!
Δεν χρειάζεται να πω κάτι άλλο.Εσύ ξέρεις!Ένα μεγάλο ευχαριστώ που είσαι φίλη μου αληθινή!
Και όπως σου έχω πει,θα είμαι εδώ για σένα 24 ώρες το 24ωρο!!!"