menu

Αρχική About me σκέψεις blogging παίζοντας με τις bloggers guest posts Οι ιστορίες μου

logo

οι μικρές μου στιγμές...τόσο μικρές...αλλά τόσο μεγάλες!!!

14 Ιουν 2012

τα κοριτσάκια μου μεγάλωσαν!

Σήμερα έκλεισαν και επίσημα τα σχολείαΤα παιδιά μας(μαζί κι εμείς)είναι πλέον ελεύθερα ν'απολαύσουν το καλοκαίρι.Τέλος  το άγχος του διαβάσματος και το τρέξιμο των φροντηστηρίων.
 Τα συναισθήματα μου είναι λίγο ανάμεικτα.Από τη μια χαίρομαι που θα σταματήσει το πρωινό ξύπνημα και η γκρίνια και από την άλλη νοιώθω συγκινημένη γιατί αρχίζει ένα νέο κεφάλαιο στη ζωή την κοριτσιών μου!
Η Κωνσταντίνα θα πάει πια γυμνάσιο!Θεέ μου!Πόσο γρήγορα μεγάλωσε αυτό το παιδί!Θυμάμαι σαν χθες την πρώτη φορά που την κράτησα στα χέρια μου.Ενα πλασματάκι τόσο δα που το κοιτούσα κι έλιωνα!Ενα παιδί,πολύ δύσκολο μεν,αλλά πολύ υπέροχο.Αναπολώ τα χρόνια που ήταν μικρή και θυμάμαι όλες τις υπέροχες στιγμές που μου χάρισε.

Δεν θα ξεχάσω την πρώτη φορά που την πήγα στο σχολείο.Ξεκινούσε το μακρύ ταξίδι της μόρφωσης κι εγώ,περήφανη μάνα,την έβλεπε να διεκδικεί το δικαίωμα της να γίνει μέλος της κοινωνίας...
Απ'όλα τα σχολικά της χρόνια όμως,μια στιγμή θα μείνει ανεξίτηλα χαραγμένη στο μυαλό μου.Η στιγμή που οι δ΄΄ασκαλοι της αποχαιρετούσαν εκείνη και τους συμμαθητές της και τους εύχονταν καλή σταδιοδρομία στο γυμνάσι.Γυμνάσιο!Ακόμα δεν το χωράει ο νους μου...τα χρόνια περνάνε τόσο γρήγορα...την βλέπω να μεγαλώνει και να γλυστράει από τα χέρια μου.Γίνεται γυναίκα πια,αλλά όσα χρόνια κι αν περάσουν θα είναι πάντα το μωρό μου!Εχουμε μεταξύ μας μια σχέση αγάπης και μίσους...μια σχέση τόσο δυνατή που ελπίζω να κρατήσει για πάντα!

Και από την άλλη,είναι η Στέλλα.Τέλος πια το νηπιαγωγείο.Τέλος τα παιχνίδια και τα τραγούδια.Θα πάει στο δημοτικό!Του χρόνου θα έχω δλυο πρωτάκια!Ξέρω πως μ'αυτή δεν θα έχω πρόβλημα μιας και είναι ένα τελείως διαφορετικό παιδί...μεγάλωσε κιι αυτή...μου φαίνεται απίστευτο!

Αχ,τα κοριτάκια μου μεγάλωσαν και μαζί τους μεγάλωσα κι εγώ.Ωρίμασα,έγινα καλύτερος άνθρωπος,ένοιωσα πρωτόγνωρα συναισθήματα και εύχομαι να συνεχίσω να τα νοιώθω!Προσπαθώ ν'αποτυπώνω κάθε στιγμή που είμαστε μαζί.Στιγμές που ζεις μόνο μια φορά,αλλά μένουν στο μυαλό σου για πάντα!Κι αυτές οι στιγμές είναι που σου δίνουν κουράγιο και δύναμη να συνεχίσεις όταν αισθάνεσαι πως φτάνεις στο τέρμα!
Κοριτσάκια μου!Σας ευχαριστώ που ήρθατε στη ζωή μου και την κάνατε πιο όμορφη!Μεγαλώσατε πολύ,αλλά γιαμένα θα είστε πάντα τα μωράκια μου και θα προσπαθώ να σας προστατεύω.


Σας αγαπώ όσο τίποτα στον κόσμο!!!

7 Ιουν 2012

Τον τελευταίο καιρό,έχω πολλά νεύρα και με το παραμικρό γίνομαι έξαλλη.Ξεσπαω στα παιδιά μου,στον άντρα μου...θέλω να φεύγω από το σπίτι,έστω και για λίγο...να μένω μόνη με τις σκέψεις μου...
Μπορεί να φταίει το γεγονός ότι εδώ και 6 μήνες είμαι άνεργη και μένω στο σπίτι.Για 14 χρόνια είχα μάθει να δουλεύω και να εκτονώνω την ενέργειά μου εκεί και τώρα νοιώθω κάπως "άχρηστη"...
Ομολογώ πως θυμώνω με τον εαυτό μου που χάνω την ψυχραιμία μου και που αφήνω μικροκράγματα να με ρίχνουν ψυχολογικά...αισθάνομαι όμως πως λίγοι είναι αυτοί που με καταλαβαίνουν αυτή τη στιγμήκαι πως έχω παραμελήσει τον εαυτό μου κάνοντας πράγματα για τους άλλους...Εχω χάσει την υπομονή και την αντοχή μου,αισθάνομαι κουρασμένη και απογοητευμένη από εμένα...
Σκέφτομαι πόσο δύσκολο είναι να κρατηθούν οι ισορροπίες σε ένα σπίτι όταν υπάρχει το μεγάλο προβλημα της εποχής μας,η ανεργία.Και μπορεί στην αρχή να είναι όλα καλά μιας και περνάτε χρόνο μαζί,κάτι που είχατε να κάνετε καιρό,αλλά στην συνέχεια τα πράγματα αλλάζουνΓιατί δυστυχώς οι απαιτήσεις της ζωής συνεχώς αυξάνουν και το άγχος σε εγκλωβίζει,σε πνίγει...
Σήμερα όμως έχω πραγματικά πεισμώσει!Βαρέθηκα να είμαι ο σάκος του μποξ που όλοι ξεσπούν επάνω του!Είμαι πολύ πιο δυνατή και ήρθε η ώρα να αφήσω τον εγωισμό μου και να διορθώσω κάποια πράγματα!
Πρώτα από όλα,πρέπει να φτιάξω την σχέση με την μεγάλη μου κόρη.Πρέπει να την κάνω να καταλάβει πόσο πολύ την αγαπώ και πως δεν θα έκανα τίποτα για να την πληγώσω.Είναι ένα κορίτσι που μπαίνει στην εφηβεία και που με έχει βάλει στο μικροσκόπιο,προσπαθώντας ν'ανακαλύψει όλα μου τα ελλαττώματα! Κι εγώ,όπως πάντα, αντιδρώ τις περισσότερες φορές υπερβολικά...Πρέπει όμως νάλλάξω τρόπο και να την κάνω να καταλάβει πως είμαι δίπλα της κι όχι απέναντί της!

Μετά,σειρά έχει ο άντρας μου.Ολα αυτά που περάσαμε εδώ και 17 χρόνια,μας έχουν δέσει τόσο πολύ που είναι κρίμα ν'αφήνουμε μικροπράγματα να μας επιρρεάζουν και να μπαίνουν ανάμεσά μας!

 Υστερα είναι η μικρή...μ'αυτήν δεν έχω να διορθώσω κάτι...Απλά πρέπει να την βοηθήσω να έχει υπομονή στις δύσκολες φάσεις που περνάμε...

Και τέλος,πρέπει ν'αρχίσω ν'ασχολούμε λίγο και με μένα,κάτι που έχω αρχίσει να κάνω τελευταία.Βγαίνα με φίλες που με κάνουν να γελώ και να περνάω καλά.Εφτιαξα το blog μου για να βγάζω από μέσα μου αυτά που αισθάνομαι και τις σκέψεις που περνάνε από το μυαλό μου.Και έχω και κάτι να περιμένω!μια συναυλία που ούτε φανταζόμουν πως θα παρακολουθούσα και ένα θεότρελλο,ελπίζω,Σαββατοκύριακο με μει πολύ καλή φίλη!

 Ηρθε ο καιρός να πάρω την ζωή μου στα χέρια μου!!!

      Είμαι δυνατή και θα τα καταφέρω!!!