Ε ναι λοιπόν.Πάλι κατάφερε να ωθήσει στα άκρα και να χάσω τον έλεγχο.Εχει τη δύναμη να το κάνει αυτό.Ισως γιατί εγώ της το επέτρεψα.Ισως γιατί δεν της έβαλα όρια όταν έπρεπε.Ισως γιατί την κακόμαθα...
πάντως κατάφερε να μου χαλάσει την ηρεμία...προσπαθώ να σκεφτώ τι λάθη έχω κάνει μαζί της,σίγουρα είναι πολλά.Την είχα σαν πριγκίπισσα και τώρα βλέπει να χάνει τον θρόνο της.Προσπαθεί να τον ξαναπάρει πίσω,αλλλά με λάθος τρόπο.Φταίω που δεν της έμαθα τον σωστό.
Καταλαβαίνω πως η εφηβεία είναι μια δύσκολη φάση,αλλά δεν αντέχω πια να την αντιμετωπίσω...όχι μ'αυτόν τον τρόπο...Νοιώθω λες και είμαι το κόκκινο πανί κι εκείνη ο ταύρος έτοιμος να μου επιτεθεί με κάθε ευκαιρία.Και τα χτυπήματα είναι βαθιά και πονάνε...
Αισθάνομαι πως δεν είμαι η μαμά που θα ήθελε να έχει...έτσι με κάνει να νοιώθω...λες και μ'εκδικείτε και με τιμωρεί για κάτι που έκανα.Και προσπαθώ να μάθω τι,αλλά μάταια.Αλλαξε πολύ,κυρίως μετά την γέννηση της μικρής και σ'αυτό σίγουρα φταίμε εμείς γιατί πέσαμε πάνω στη μικρή παραπάνω από όσο έπρεπε...
Και με τιμωρεί γι'αυτό...εμένα...μόνο εμένα...και νοιώθω απελπισμένη μην ξέροντας πια τι άλλο να κάνω.Είναι στιγμές που θέλω να ανοίξω την πόρτα και να φύγω όσο πιο μακρυά γίνεται.Αλλες πάλι,λέω πως θα το παλέψω.Πάντα όμως καταλήγουμε να είμαι εγώ η ένοχη...αυτή ξεσπάει και ηρεμεί κι εγώ μένω να γεμίζω το μυαλό μου με σκέψεις,σκέψεις που μου τρυπάνε τον εγκέφαλο...
Αραγε θα σταματήσει ποτέ αυτό ή θα συνεχίσουμε να απομακρυνόμαστε όλο και πιο πολύ;Δεν το ξέρω...αυτό που ξέρω είναι πως κουράστικα να απολογούμε για τα πάντα...ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ...
Θα σκέφτεστε γιατί τα γράφω όλα αυτά.Τα γράφω γιατί έτσι ηρεμώ.Τα βγάζω από μέσα μου και νοιώθω πως το σφίξιμο που νοιώθω φεύγει,έστω και για λίγο.Ισως τα γράφω γιατί ελπίζω πως κάποια μαμά που το διαβάζει κι έχει περάσει κάτι ανάλογο,θα μου δώσει κουράγιο και συμβουλές για το πως θα το διορθώσω...
Μπορουν άραγε να φτι΄΄αξουν τα πράγματα ή είναι αργά;....
πάντως κατάφερε να μου χαλάσει την ηρεμία...προσπαθώ να σκεφτώ τι λάθη έχω κάνει μαζί της,σίγουρα είναι πολλά.Την είχα σαν πριγκίπισσα και τώρα βλέπει να χάνει τον θρόνο της.Προσπαθεί να τον ξαναπάρει πίσω,αλλλά με λάθος τρόπο.Φταίω που δεν της έμαθα τον σωστό.
Καταλαβαίνω πως η εφηβεία είναι μια δύσκολη φάση,αλλά δεν αντέχω πια να την αντιμετωπίσω...όχι μ'αυτόν τον τρόπο...Νοιώθω λες και είμαι το κόκκινο πανί κι εκείνη ο ταύρος έτοιμος να μου επιτεθεί με κάθε ευκαιρία.Και τα χτυπήματα είναι βαθιά και πονάνε...
Αισθάνομαι πως δεν είμαι η μαμά που θα ήθελε να έχει...έτσι με κάνει να νοιώθω...λες και μ'εκδικείτε και με τιμωρεί για κάτι που έκανα.Και προσπαθώ να μάθω τι,αλλά μάταια.Αλλαξε πολύ,κυρίως μετά την γέννηση της μικρής και σ'αυτό σίγουρα φταίμε εμείς γιατί πέσαμε πάνω στη μικρή παραπάνω από όσο έπρεπε...
Και με τιμωρεί γι'αυτό...εμένα...μόνο εμένα...και νοιώθω απελπισμένη μην ξέροντας πια τι άλλο να κάνω.Είναι στιγμές που θέλω να ανοίξω την πόρτα και να φύγω όσο πιο μακρυά γίνεται.Αλλες πάλι,λέω πως θα το παλέψω.Πάντα όμως καταλήγουμε να είμαι εγώ η ένοχη...αυτή ξεσπάει και ηρεμεί κι εγώ μένω να γεμίζω το μυαλό μου με σκέψεις,σκέψεις που μου τρυπάνε τον εγκέφαλο...
Αραγε θα σταματήσει ποτέ αυτό ή θα συνεχίσουμε να απομακρυνόμαστε όλο και πιο πολύ;Δεν το ξέρω...αυτό που ξέρω είναι πως κουράστικα να απολογούμε για τα πάντα...ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ...
Θα σκέφτεστε γιατί τα γράφω όλα αυτά.Τα γράφω γιατί έτσι ηρεμώ.Τα βγάζω από μέσα μου και νοιώθω πως το σφίξιμο που νοιώθω φεύγει,έστω και για λίγο.Ισως τα γράφω γιατί ελπίζω πως κάποια μαμά που το διαβάζει κι έχει περάσει κάτι ανάλογο,θα μου δώσει κουράγιο και συμβουλές για το πως θα το διορθώσω...
Μπορουν άραγε να φτι΄΄αξουν τα πράγματα ή είναι αργά;....
Βάσω μου, μην σκέφτεσαι έτσι. Το λες και μόνη σου, εφηβεία είναι. Η δουλειά των εφήβων είναι να δοκιμάζουν τα όρια τα δικά τους και των άλλων. Καταλαβαίνω την κούρασή σου, αλλά να είσαι σίγουρη πως όλα αυτά ειναι της ηλικίας. Έτσι όπως .... μπερδεύτηκαν τα πράγματα, έτσι σιγά - σιγά θα ξεκαθαρίσουν! Ολες οι κόρες αγαπάμε τις μαμάδες μας, αλλά συγχρόνως τις ανταγωνιζόμαστε και θέλουμε να ξεχωρίσουμε από αυτές.
ΑπάντησηΔιαγραφή