Κοιτάζω εδώ και ώρα την οθόνη του υπολογιστή και σκέφτομαι τι να γράψω.Προσπαθώ να βάλω τις σκέψεις μου σε μια σειρά,αλλά αυτές κάνουν τρελλούς κύκλους και μπερδεύονται...
Από μικρή έκανα όνειρα/Ονειρευόμουν μια ΄όμορφη ζωή,ευτυχισμένη,με μια οικογένεια όμορφη και παιδιά που θα λάτρευα.Κι αυτό εν μέρη το έχω καταφέρει.Λίγη προσπάθεια θέλει ακόμα κι όλα θα φτιάξουν...έτσι ελπίζω δηλαδή...
Παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζω,δεν θα πρέπει να είμαι αχάριστη.Θα πρεπει να είμαι ευγώμων για αυτά που απέκτησα με μεγαλύτερο επίτευγμά μου τις κόρες μου.Ο,τι πιο σπουδαίο και σημαντικό έχω αυτή τη στιγμή στη ζωή μου.
Είναι κάποια πράγματα που ζητούν απαντήσεις.Τι έχω κάνει...πόσο άλλαξα...τι θα πρέπει να κάνω από εδώ και πέρα...αν θα τα καταφέρω...πόσο άντεξα στις δυσκολίες...Μία μία οι σκέψεις αρχίζουν να μπαίνουν σε μια σειρά....Τι έχω κάνει: χμ...έκανα πολλλά,κάποια σωστά πράγματα και κάποια λάθος.Εκανα μια οικογένεια που μέχρι στιγμής,αντέχει στις καθημερινές προκλήσεις της ζωής και τις ξεπερνάει παρά τα χτυπήματα που δέχεται.Πόσο άλλαξα: Αλλαξα πολύ,έγινα καλύτερος άνθρωπος,πιο δυνατός,πιο ευαίσθητος.Αλλαξα τις προτεραιότητές μου,άφησα στην άκρη εμένα για να δώσω σημασία σε κάτι πιο σημαντικό και ουσιώδης,στα παιδιά μου.Αυτά έγιναν ο κόσμος μου κι εγώ γυρίζω γύρω από αυτά.Αν θα τα καταφέρω: Αυτό πραγματικά δεν το γνωρίζω...ξέρω όμως όμως πως καθημερινά παλεύω γι'αυτό και ελπίζω να τα καταφέρω.
Πόσο άντεξα:...άντεξα να βλέπω τα πράγματα να αλλάζουν,όχι πάντα προς το καλύτερο...άντεξα στα χτυπήματα που δέχτηκα,παρόλο που πολλές φορές στεκόμουν σαν σάκος του μποξ αδύναμος να αντιδράσει...τώρα που το σκέφτομαι,για να είμαι ακόμα εδώ,μάλλον άντεξα και θα συνεχίσω να αντέχω για πολύ ακόμα...
Μπορεί να μην περνάω την πιο τέλεια χρονιά μου,αλλά ψάχνω να βρω τον εαυτό μου που κάπου στον δρόμο με έχασα.Που πίστευα πως δεν μπορώ να βρω...χάρη όμως σε μια αγαπημένη μου φίλη(την εξομολόγο μου όπως την αποκαλώ) πιστεύω πως μπορώ να καταφέρω να με βρω.Μου θύμησε τις δυνατότητες που έχω σαν άνθρωπος και που εγώ είχα ξεχάσει.Και την ευχαριστώ γι'αυτό.Την ευχαριστώ μέσα από τα βάθη της καρδιάς μου που είναι εδώ δίπλα μου,παρ'όλη την απόσταση που μας χωρίζει,έτοιμη να με ακούσει,να με μαλώσει,να με συμβουλέψει.
Πρέπει να ανασυγκροτήσω τις δυνάμεις μου και να παλέψω για όλα όσα ονειρεύομαι και θέλω να αποκτήσω.Και κυρίως για να ηρεμήσω.Το χρωστάω στον εαυτό μου αυτό...
Είμαι η Βάσω και είμαι καλά...ή τουλάχιστον θα γίνω!!!
Από μικρή έκανα όνειρα/Ονειρευόμουν μια ΄όμορφη ζωή,ευτυχισμένη,με μια οικογένεια όμορφη και παιδιά που θα λάτρευα.Κι αυτό εν μέρη το έχω καταφέρει.Λίγη προσπάθεια θέλει ακόμα κι όλα θα φτιάξουν...έτσι ελπίζω δηλαδή...
Είναι κάποια πράγματα που ζητούν απαντήσεις.Τι έχω κάνει...πόσο άλλαξα...τι θα πρέπει να κάνω από εδώ και πέρα...αν θα τα καταφέρω...πόσο άντεξα στις δυσκολίες...Μία μία οι σκέψεις αρχίζουν να μπαίνουν σε μια σειρά....Τι έχω κάνει: χμ...έκανα πολλλά,κάποια σωστά πράγματα και κάποια λάθος.Εκανα μια οικογένεια που μέχρι στιγμής,αντέχει στις καθημερινές προκλήσεις της ζωής και τις ξεπερνάει παρά τα χτυπήματα που δέχεται.Πόσο άλλαξα: Αλλαξα πολύ,έγινα καλύτερος άνθρωπος,πιο δυνατός,πιο ευαίσθητος.Αλλαξα τις προτεραιότητές μου,άφησα στην άκρη εμένα για να δώσω σημασία σε κάτι πιο σημαντικό και ουσιώδης,στα παιδιά μου.Αυτά έγιναν ο κόσμος μου κι εγώ γυρίζω γύρω από αυτά.Αν θα τα καταφέρω: Αυτό πραγματικά δεν το γνωρίζω...ξέρω όμως όμως πως καθημερινά παλεύω γι'αυτό και ελπίζω να τα καταφέρω.
Πόσο άντεξα:...άντεξα να βλέπω τα πράγματα να αλλάζουν,όχι πάντα προς το καλύτερο...άντεξα στα χτυπήματα που δέχτηκα,παρόλο που πολλές φορές στεκόμουν σαν σάκος του μποξ αδύναμος να αντιδράσει...τώρα που το σκέφτομαι,για να είμαι ακόμα εδώ,μάλλον άντεξα και θα συνεχίσω να αντέχω για πολύ ακόμα...
Μπορεί να μην περνάω την πιο τέλεια χρονιά μου,αλλά ψάχνω να βρω τον εαυτό μου που κάπου στον δρόμο με έχασα.Που πίστευα πως δεν μπορώ να βρω...χάρη όμως σε μια αγαπημένη μου φίλη(την εξομολόγο μου όπως την αποκαλώ) πιστεύω πως μπορώ να καταφέρω να με βρω.Μου θύμησε τις δυνατότητες που έχω σαν άνθρωπος και που εγώ είχα ξεχάσει.Και την ευχαριστώ γι'αυτό.Την ευχαριστώ μέσα από τα βάθη της καρδιάς μου που είναι εδώ δίπλα μου,παρ'όλη την απόσταση που μας χωρίζει,έτοιμη να με ακούσει,να με μαλώσει,να με συμβουλέψει.
Πρέπει να ανασυγκροτήσω τις δυνάμεις μου και να παλέψω για όλα όσα ονειρεύομαι και θέλω να αποκτήσω.Και κυρίως για να ηρεμήσω.Το χρωστάω στον εαυτό μου αυτό...
Είμαι η Βάσω και είμαι καλά...ή τουλάχιστον θα γίνω!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
θα ήθελα να ακούσω την γνώμη σας!