menu

Αρχική About me σκέψεις blogging παίζοντας με τις bloggers guest posts Οι ιστορίες μου

logo

οι μικρές μου στιγμές...τόσο μικρές...αλλά τόσο μεγάλες!!!

28 Σεπ 2011

φάση είναι θα περάσει...

Έρχονται στιγμές που οι αντοχές και τα όρια σου δοκιμάζονται.Φτάνεις στο σημείο να αναρωτιέσαι αν αξίζει όλο αυτό που τραβάς και αν πρέπει να τα κλωτσήσεις όλα και να ησυχάσεις...που νοιώθεις ότι πνίγεσαι και δεν μπορείς ν'ανασάνεις...πως ότι κάνεις δεν είναι αρκετό...
Πόσο δύσκολο είναι πραγματικά να κινήσαι σ'ένα περιβάλλονπου δεν θυμίζει τίποτα από αυτό που ήταν!Που υπάρχει η ανησυχία και ο εκνευρισμός,η αβεβαιότητα και η συνεχής πίεση...
Το βράδυ,όταν γυρίζεις σπίτι σου.όλα μοιάζουν διαφορετικά.Εκεί είναι ο δικός σου χώρος,οι δικοί σου άνθρωποι,αυτοί που είναι πάντα δίπλα σου και σε στηρίζουν ακόμα κι αν ξεσπάς σ'αυτούς.Και πόσο άδικο είναι αυτό!!!Αυτοί δεν  φταίνε σε τίποτα να εισπράτουν τα νεύρα σου.Κάθε βράδυ μετανοιώνω για τα ξεσπάσματα μου,δυστυχώς όμως τα επαναλαμβάνω την επόμενη μέρα...
Όταν σβήνουν τα φώτα αρχίζει ο απολογισμός της ημέρας μου.Πόσα λάθη έκανα πάλι...τους μίλησα απότομα,μάλωσα τα παιδιά χωρίς λόγο,φώναξα χωρίς αιτία...
Πόσο δύσκολο είναι πραγματικά να αφήνεις στην άκρη τα προβλήματα και να τα διαχωρίζεις από την προσωπική σου ζωή!Δεν μπορώ άλλο,νομίζω ότι έφτασα στα όρια μου ή καλύτερα ότι έχω ξεπεράσει τα όρια μου!
Πρέπει όμως να το αφήσω να με νικήσει.Πρέπει να μην χάσω τη Βάσω,αν και νομίζω πως ένα κομμάτι μου το έχω ήδη χάσει...
Ναι,η αγκαλιά της οικογένειας μου είναι αυτή που με κάνει να ξεχνιέμαι,αλλά τα βράδια που μένω μόνη με τον εαυτό μου είναι που φοβάμαι πιο πολύ!Μου την λέει άσχημα τελευταία και δεν έχει κι άδικο.Έχω αρχίσει ν'αλλάζω κι αυτό δεν μου αρέσει καθόλου.Οι φίλες μου μου λένε πως τελευταία δεν είμαι αυτή που ήξεραν.Ναι,φίλες μου,το ξέρωάλλαξα,όλοι μας δεν έχουμε αλλάξει άλλοστε;Πόσο καιρό έχετε να δείτε χαμογελαστό άνθρωπο στον δρόμο:Εσείς είστε οι ίδιοι άνθρωποι που ήσασταν πριν ένα χρόνο;Αν ναι,μπορείται σας παρακαλώ να μου πείτε πως τα καταφέρατε;
Γιατί θέλω πολύ να ξαναβρώ την ψυχική μου ηρεμία,πρώτα για την οικογένεια μου(αυτοί δεν φταίνε σε τίποτα να με βλέπουν έτσι)και ύστερα για μένα. Πρέπει να προσπαθήσω,όλοι μας πρέπει να προσπαθήσουμε και να βγούμε πιο δυνατοί από αυτό...είναι δύσκολο,το ξέρω,αλλά θα τα καταφέρουμε!!!
Συγνώμη αγαπημένοι μου που σας πληγώνω άθελα μου...κάντε λίγη υπομονή και όλα θα φτιάξουν,σας το υπόσχομαι!
              Μια φάση είναι θα περάσει...









26 Σεπ 2011

Δυστυχώς τα κινητά τηλέφωνα έχουν γίνει αναπόσπαστο κομμάτι από τη ζωή μαςΈχουν γίνει η προέκταση του χεριού μας΄Ναι,δεν λέω μας χρειάζονται με τους ρυθμούς που ζούμε και τις ώρες που λείπουμε από το σπίτι μας και από τα παιδιά μας.Μας έχουν κάνει όμως να απομονονόμαστε από τους ανθρώπους και να επικοινωνούμε πλέον με μυνήματα και όχι προσωπικά.
    Το γεγονός αυτό εκμεταλλεύονται δυστυχώς οι εταιρείες κινητής τηλεφωνίας και έχουν γεμίσει τον τόπο με κεραίες τις περισσότερες φορές παράνομα!Κάτι τέτοιο ζούμε κι εμείς στην γειτονιά μου.Οι μεγάλες εταιρείες cosmote και wind έχουν τοποθετήσει παράνομα 4 κεραές κινητής τηλεφωνίας θέτοντας σε κίνδυνο την υγεία πρώτα από όλα των παιδιών μας και μετά την δική μας!

  Δυστυχώς σε αυτό το κράτος τίποτα δεν λειτουργεί σωστά και παρόλο τις καταγγελίες και τις συνεχείς ενοχλήσεις από μέρους μας στις αρμόδιες υπηρεσίες οι κεραίες συνεχίζουν να λειτουργούν ανενόχλητες.Και μάλιστα έχουν το θράσος να φέρονται σαν όλα να είναι νόμιμα την στιγμή που επίσημα έγγραφα αποδεικνύουν το αντίθετο.
  Δεν είμαστε εναντίον της ανάπτυξης και τις τεχνολογίας,αλλά είμαστε εναντίον της ασυδοσίας των εταιρειών αυτών που έχουν ως σκόπο τους μόνο το κέρδος,χωρίς να λαμβάνουν υπόψιν τους τον παράγοντα ανθρώπινη ζωή!!!
   Εμείς παλεύουμε με όση δύναμη έχουμε για έναν αγώνα ώστε να πιέσουμε να εφαρμοστούν επιτέλους οι νόμοι που ο περίφημος Καλλικράτης έχει διαλύσει!
   Εδώ και σχεδόν 6 μήνες έχουμε χάσει τον ύπνο μας.Έχουμε αλλάξει της ζωές των παιδιών μας,περπατάμε με το κεφάλι ψηλά ψάχνοντας για ύποπτες καμινάδες...
   Ζούμε σε ένα κράτος που κυβερνά το χρήμα και οι εταιρείες έχουν άφθονο,οπότε κινούν τα νήματα όπως αυτές θέλουν...
   Αν τελικά δεν λειτουργήσουν οι νόμοι νομίζω πως θα τους πάρουμε στα χέρια μας...
                  Ελπίζω σε ένα καλύτερο αύριο για μας και τα παιδιά μας!!!

25 Σεπ 2011

Καλή αρχή!!!

Μια πολύ καλή μου φίλη έφτιαξε ένα blog όπου εκεί γράφει τις σκέψεις της και τις ανηχυχίες της.Είχα την τιμή να δημοσιευτούν εκεί και κάποιες δικές μου σκέψεις και την ευχαριστώ γι'αυτό.
  Τελευταία νοιώθω την ανάγκη να αποτυπώσω κάποιες από τις σκέψεις μου.Έτσι αποφάσισα να δημιουργήσω κι εγώ το δικό μου blog,τον δικό μου τόπο έκφρασης.
   Σας καλοσορίζω λοιπόν στις "μικρές μου στιγμές" και ελπιζω το ταξίδι μας να είναι ευχάριστο!Ανυπομονώ να διαβάσω τα πρώτα σας σχόλια.Θα τα πούμε σύντομα με την πρώτη μου δημοσίευση.

                      Καλή αρχή λοιπόν!!!